Πως η σελήνη έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη γέννηση της ζωής του πλανήτη μας

Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πώς ξεκίνησε η ζωή στη Γη. Η επικρατούσα εκδοχή υποστηρίζει ότι τα βασικά δομικά στοιχεία της ζωής έφτασαν στον πλανήτη μας μέσω αστεροειδών και κομητών που προσέκρουαν συνεχώς στην πρώιμη Γη. Άλλες θεωρίες, αντίθετα, προτείνουν πως η ζωή έχει γήινη προέλευση, αναδυόμενη από εσωτερικές γεωλογικές και χημικές διεργασίες. Μια πιο πρόσφατη υπόθεση αναφέρει ότι ο πλανήτης που συγκρούστηκε με τη Γη και προκάλεσε τη γέννηση της Σελήνης μετέφερε ταυτόχρονα και τα απαραίτητα στοιχεία για τη δημιουργία της ζωής.

Όσον αφορά τη Σελήνη, μετά από πολυάριθμες μελέτες και επιστημονικές αναζητήσεις, η κοινότητα των ερευνητών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πριν από περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα μετά τη γέννηση της Γης, ένα μεγάλο διαστημικό σώμα, περίπου στο μέγεθος του πλανήτη Άρη, συγκρούστηκε με τον πλανήτη μας, οδηγώντας στη δημιουργία του φυσικού μας δορυφόρου.

Ευτυχώς, η Γη κατάφερε να αποφύγει την καταστροφή από την τεράστια σύγκρουση, με τις ζημιές να μην είναι ανεπανόρθωτες. Ωστόσο, η πρόσκρουση εκτόξευσε αμέτρητα θραύσματα που σχημάτισαν γύρω από τον πλανήτη μας μια τροχιά, όπου σιγά σιγά ενώθηκαν και δημιούργησαν τη Σελήνη.

Το διαστημικό σώμα που συγκρούστηκε με τη Γη ονομάστηκε «Θεία», εμπνευσμένο από τη μυθική Τιτανίδα Θεία, μητέρα της Σελήνης στη μυθολογία. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Science Advances», η πρώιμη Γη ήταν μια αφιλόξενη και άγονη έρημος, ακατάλληλη για τη γέννηση της ζωής. Αντίθετα, η Θεία έφερε μαζί της πολύτιμα δομικά υλικά ζωής, τα οποία διασκορπίστηκαν στον πλανήτη μετά τη σφοδρή σύγκρουση.

Όπως εξηγεί ο Πασκάλ Κρούτας, διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης και επικεφαλής της μελέτης, «η Θεία προήλθε από μια απομακρυσμένη περιοχή του ηλιακού συστήματος και ήταν πλούσια σε πτητικές οργανικές ενώσεις».

Αυτές οι πτητικές οργανικές ενώσεις, όπως το υδρογόνο και ο άνθρακας, μπορούν να εξατμιστούν εύκολα, αλλά ταυτόχρονα αποτελούν βασικά δομικά στοιχεία της ζωής. Κοντά στον Ήλιο, οι υψηλές θερμοκρασίες εμπόδιζαν τη συμπύκνωση αυτών των υλικών, κρατώντας τα σε αέρια μορφή. Αντίθετα, πιο μακριά από τον Ήλιο, στα σημεία όπου βρίσκονται οι γίγαντες Δίας και Κρόνος αλλά και οι κομήτες, υπήρχε αφθονία τέτοιων στοιχείων.

Η Θεία, λοιπόν, φαίνεται ότι έπαιξε κρίσιμο ρόλο για τη Γη, φέρνοντας μαζί της τα απαραίτητα πτητικά συστατικά που αποτέλεσαν το θεμέλιο για τη ζωή, καταλήγει ο Κρούτας.

Μια δεύτερη μελέτη, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Icarus», υποστηρίζει ότι ο πλανήτης Θεία μετέφερε στη Γη σημαντικές ποσότητες νερού, οι οποίες εξακολουθούν να παραμένουν αποθηκευμένες στον μανδύα του πλανήτη μας.

Αυτό το νερό αποτελεί μυστήριο για τους γεωλόγους, καθώς, όπως εξηγεί ο Πέδρο Ματσάντο, αστροφυσικός και επικεφαλής της μελέτης από το Ινστιτούτο Αστροφυσικής και Διαστημικών Επιστημών της Πορτογαλίας, «το νερό είναι λιγότερο πυκνό από τα υπόλοιπα υλικά του μανδύα και θεωρητικά θα έπρεπε να έχει μεταφερθεί προς τον φλοιό ή τους ωκεανούς της Γης. Ωστόσο, δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος ώστε αυτό το νερό να φτάσει στην επιφάνεια».

πηγή Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ /επιμέλεια Π&Π