Το ΑΚΚΕΛ και ο ανεξάρτητος βουλευτής Γαυγιωτάκης Μιχάλης ανοίγουν τον δρόμο για αποζημιώσεις για τον δάκο της ελιάς !

Η  καταστροφή της ελαιοπαραγωγής από τον δάκο τα τελευταία χρόνια δεν είναι απλώς ένα αγροτικό πρόβλημα. Είναι ένα θεσμικό σκάνδαλο, μια κραυγαλέα απόδειξη της αδυναμίας του ελληνικού κράτους να προστατεύσει τους παραγωγούς του, ακόμη και όταν υπάρχουν ευρωπαϊκά εργαλεία αποζημίωσης έτοιμα προς χρήση.

Το Αγροτικό Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΚΕΛ) και ο ανεξάρτητος βουλευτής Ηρακλείου Μιχάλης Γαυγιωτάκης ήταν οι πρώτοι που σήκωσαν το βάρος της θεσμικής παρέμβασης, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Επιτροπή Γεωργίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με τεκμηριωμένες προτάσεις και κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις, άνοιξαν τον δρόμο για την ενεργοποίηση του Κανονισμού (ΕΚ) 1857/2006, άρθρο 10, που επιτρέπει κρατική ενίσχυση για ζημιές εκτός ΕΛΓΑ, αλλά και του μέτρου 23 αφού υπάρχει ζημιά άνω του 30% καθώς και το πράσινο φως του ευρωπαϊκού κανονισμού για ενισχύσεις ήσσονος σημασίας deminimis.

Η πρόταση αυτή δεν ήταν θεωρητική. Ήταν πρακτική, εφαρμόσιμη και απολύτως νόμιμη σύμφωνα με τον ευρωπαϊκό κανονισμό 1857/2006 άρθρο 10. Και όμως, η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε τη σιωπή. Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει τις ειδικές κλιματικές συνθήκες που προκάλεσαν τις ζημιές και εξετάζει μηχανισμούς αποζημίωσης. Δηλαδή, η ΕΕ δείχνει τον δρόμο, ενώ η κυβέρνηση στην Ελλάδα διστάζει να τον ακολουθήσει.

 

Τεχνική τεκμηρίωση για τις ζημιές από τον δάκο της ελιάς

– Ο δάκος (Bactrocera oleae) προσβάλλει αποκλειστικά τον ελαιόκαρπο, προκαλώντας καρπόπτωση και μείωση της παραγωγής. Σε περιόδους έντονης προσβολής, η απώλεια μπορεί να ξεπεράσει το 50% της αξίας του ελαιολάδου.

– Οι πληγές στον καρπό οδηγούν σε αύξηση της οξύτητας, υποβάθμιση ποιότητας και δευτερογενείς μυκητολογικές προσβολές (γλοιοσπόριο, κυκλοκώνιο κ.ά.).

– Οι φετινές κλιματικές συνθήκες (δροσερές, υγρές, με θερμοκρασίες κάτω των 30°C) ευνόησαν την εξάπλωση του πληθυσμού του δάκου, ενώ η απουσία παρατεταμένων καυσώνων δεν ανέκοψε την ανάπτυξή του.

– Η υποβάθμιση της ποιότητας οδηγεί σε χαμηλότερες τιμές πώλησης ή πλήρη απώλεια εμπορικής αξίας, με αποτέλεσμα την οικονομική ασφυξία των παραγωγών.

 

Πολιτική και θεσμική ευθύνη

Η ευθύνη δεν είναι μόνο πολιτική. Είναι ηθική και ιστορική. Η ελιά δεν είναι απλώς προϊόν. Είναι σύμβολο πολιτισμού, ταυτότητας και επιβίωσης. Και ο δάκος τα τελευταία χρόνια, δεν καταστρέφει μόνο τον καρπό. Καταστρέφει την εμπιστοσύνη του αγροτικού κόσμου απέναντι στην κυβέρνηση.

Χάρη στις παρεμβάσεις του ΑΚΚΕΛ και του βουλευτή Γαυγιωτάκη, η συζήτηση για αποζημιώσεις πέραν του ΕΛΓΑ έχει πλέον φτάσει στο κέντρο των ευρωπαϊκών θεσμών. Η Ελλάδα οφείλει να ακολουθήσει, να ενεργοποιήσει τα διαθέσιμα εργαλεία και να αποζημιώσει δίκαια και άμεσα τους παραγωγούς.

Αλλιώς, ο δάκος δεν θα είναι απλώς ένα έντομο. Θα είναι σύμβολο της κυβερνητικής παρακμής.