«Το ξύλινο τείχος απόρθητο θα μείνει»

«Το ξύλινο τείχος απόρθητο θα μείνει»

«Όταν ο Ξέρξης, το 480 π.Χ., σάρωνε τον ελλαδικό χώρο, υπήρξαν δύο ερμηνείες στον χρησμό της Πυθίας «το ξύλινο τείχος απόρθητο θα μείνει». Η μία ήταν η παραδοσιακή, που έμοιαζε και απολύτως λογική. Κάποιοι έσπευσαν να κατασκευάσουν ένα φράχτη «από θυρόφυλλα και ξύλα γύρω από την Ακρόπολη». Η δεύτερη ήταν η ιδιοφυής του Θεμιστοκλή, που έπεισε τους περισσότερους Αθηναίους, και έλεγε ότι τα «ξύλινα τείχη» είναι τα καράβια και αυτά θα προστατεύσουν την Αθήνα. Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή από τον Ηρόδοτο. Υπήρχαν εκείνοι που εγκωμίαζαν τα τείχη ως απόρθητο σύνορο και στο τέλος, μετά την επιτυχή επίθεση των Περσών, «άλλοι έπεφταν από το τείχος κάτω στον γκρεμό και σκοτώνονταν κι άλλοι κατέφευγαν στον σηκό του ναού. Αντιθέτως, όσοι ανοίχτηκαν στη θάλασσα μεγαλούργησαν στη ναυμαχία της Σαλαμίνας και έσωσαν την Αθήνα. Όχι τα κτίσματά της, που πυρπόλησε ο Ξέρξης, αλλά την Πόλη που ξανάχτισαν για να γίνει η κλασική Αθήνα». Γίνεται αντιληπτό για άλλη μια φορά πως δεν κατανοούμε το πρόβλημα. Ο Ποπολάρος, από το 2010 είχε ταχθεί κατά του φράχτη και πρότεινε λύση η οποία δεν είναι δυνατόν να γραφεί εδώ γιατί θα μας πάνε «μέσα». Πάντως, αν ο Ποπολάρος ήταν κατασκευαστική και έπαιρνε το έργο με απευθείας ανάθεση, προφανώς θα έλεγε «ναι». Άλλωστε, τα έργα στην Ελλάδα, τα περισσότερα, δεν γίνονται για να λυθούν πραγματικά προβλήματα, αλλά για πλουτισμό, νόμιμο ή παράνομο. Λοιπόν, είναι πρόβλημα μεταναστών ή και προσφύγων; Αν ήταν πρόσφυγες (από εμπόλεμη περιοχή ή μετά από ασύλληπτη φυσική καταστροφή), ναι θα ερχόταν με τα πόδια και θα τους υποδεχόμασταν επισήμως προσφέροντας περιποίηση πλήρη. Αλλά δεν είναι. Αν ήταν μετανάστες, οικονομικοί, δεν θα ερχόταν με τα πόδια, ενώ θα περνούσαν νομίμως από τα σύνορα. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τον ΟΗΕ, αυτοί που μας έρχονται, κατά 99,9%, δεν είναι ούτε πρόσφυγες ούτε μετανάστες. Είναι λαθρομετανάστες και αν δεν το αποδεχθούμε, λύση δεν μπορούμε να δώσουμε. Πέφτουν στα γρανάζια μιας πανίσχυρης βιομηχανίας ΜΚΟ, διακινητών, οικονομικά ισχυρών, πολιτικών, και αν δεν το αποδεχτούμε και αυτό, λύση δεν θα δώσουμε. Αλήθεια, έχετε δει συνοριοφύλακες στη Νέα Υόρκη. Προφανώς όχι. Τότε γιατί διορίζαμε συνοριοφύλακες στην επαρχία της Αθήνας, μες στο κέντρο; Για τις ψήφους. Ή μήπως δεν θυμάστε το φαγοπότι με τα σουβλάκια για τους λαθρομετανάστες και το μέσον που έβαζαν οι ενδιαφερόμενοι για να πάρουν την δουλειά; Ή πιστεύετε πως επειδή αλλοδαποί συλλαμβάνονται να οδηγούν αυτοκίνητα που μεταφέρουν λαθρομετανάστες, δεν υπάρχουν Έλληνες διακινητές, Έλληνες με ΜΚΟ που κάνουν την «καλή» και άκρως προσοδοφόρα δουλειά; Για να μην το ζαλίζουμε το θέμα, ο φράχτης στον Έβρο δεν γίνεται για να μην περνούν λαθρομετανάστες. Γίνεται για να πληρώνουν εισιτήριο αυτοί που μπαίνουν στην χώρα. Και είναι ακριβό το εισιτήριο, αν βάλουμε και τα λεφτά που δίνει η ΕΕ. Ε, μην μου πείτε πως δεν έχετε καταλάβει ποιοι πλουτίζουν άμεσα και έμμεσα από τον φράχτη…

Ελλάς ΑΕ, έχουμε γενική συνέλευση μετόχων

Το κάζο του χρηματιστηρίου γρήγορα το ξεχάσαμε, όπως και τα λεφτά μας που έκαναν φτερά… Το γιατί θα σας το πει ο Ποπολάρος …διαφορετικά, με αφορμή τις επικείμενες εκλογές. Τότε λοιπόν, επενδύαμε σε εταιρείες απάτη και σε μετοχές φούσκες, με διοικητικά συμβούλια εταιρειών επίσης απάτη, κάναμε ότι μας έλεγε ο “χρηματιστής”, ο γείτονας, ο φίλος, ο λογιστής, έστω και αν όλοι αυτοί ούτε έξω από το ΧΑΑ είχαν περάσει. Τι σχέση θα μπορούσαν αν έχουν τα παραπάνω με τις εκλογές που ανακοινώθηκαν για τις 21 Μαΐου; Ας δούμε Ελλάδα σαν μια …επιχείρηση. Ας δούμε όλους τους Έλληνες ως τους μοναδικούς μετόχους της επιχείρησης. Και ας πούμε πως κάθε Έλλην έχει μία μετοχή. Να συνεχίσουμε λέγοντας ότι κάθε τέσσερα χρόνια όλοι οι Έλληνες παρίστανται στην γενική συνέλευση των μετόχων της εταιρείας (εθνικές εκλογές) και αναδεικνύουν το διοικητικό συμβούλιο (βουλή) και τον πρόεδρο του (πρωθυπουργό). Λοιπόν, σε μια επιχείρηση που έχετε επενδύσει χρήματα, με την μία μετοχή που κατέχετε, θα ψηφίζατε το ίδιο πάνω-κάτω διοικητικό συμβούλιο, το οποίο απέτυχε και οδήγησε σε απαξία την επιχείρηση; Που την οδήγησε σε 1,2,3 χρεοκοπίες-πτωχεύσεις; Προφανώς και όχι! Αναλογικά, θα στηρίζατε πάλι βουλευτές, μια βουλή που δεν διαφέρει από τις προηγούμενες, που απαξίωσε την χώρα, που την έκανε να χάσει την αξία της πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά; Και κυρίως, θα στηρίζατε αυτούς που είχαν την ευθύνη της διοίκησης. Αν δεν θέλουμε να χάσουμε χρήματα ως μέτοχοι μιας επιχείρησης, πολύ περισσότερο δεν θέλουμε να υποβαθμίσουμε περισσότερο την ζωή μας, την ζωή της πατρίδα, στην οποία κατοικούμε και στην οποία θα ζήσουν τα παιδιά μας, δεν θέλουμε να υπονομεύσουμε το μέλλον της χώρας που αγαπάμε. Και αν δεν ψηφίσουμε, πάλι, αυτούς που μας χαντάκωσαν, τι θα ψηφίσουμε; Έλα ντε… Για αυτό γίνονται οι εκλογές. Αν και το δίλλημα το κονιορτοποίησε πριν ένα σχεδόν αιώνα ο πατερούλης Στάλιν λέγοντας, τι σχέση έχει ποιοι ψηφίζουν και ποιον ψηφίζουν, σημασία έχει ποιος μετράει τις ψήφους. Αλλά ναι, εκεί είχαν …δικτατορία, εμείς έχουμε …δημοκρατία. Και η κάλπη άρχισε πάλι να εγκυμονεί.

Φθηνή λύση για τον κουνουποπόλεμο

Και επειδή το βαρύναμε το κλίμα με τα προηγούμενα σχόλια, να και μια λύση φθηνή και αποτελεσματική, με αφορμή πρόσφατη σύσκεψη στην Περιφέρεια για την αντιμετώπιση των κουνουπιών. Αν το δούμε το πρόβλημα ατομικά, δεν χρειάζονται διάφορες λοσιόν, «φιδάκια», σπρέι, οι παραδοσιακές σκοτώστρες και γενικότερα λύσεις που βρωμάνε ή και μολύνουν το περιβάλλον. Δόξα το Θεό, μαρμαράδικα έχουμε πολλά. Παίρνουμε μια πλάκα λευκού μάρμαρου και ρίχνουμε πάνω μαύρο πιπέρι. Το βλέπουν τα κουνούπια, καθώς είναι διακριτό πάνω στο μάρμαρο, προσγειώνονται, το μυρίζουν έτσι περίεργα που είναι, φταρνίζονται, χτυπούν το κεφάλι τους στο μάρμαρο και τέζα…