Επιστροφή στο σχολείο: Πώς να υποστηρίξετε το παιδί σας χωρίς να του ασκείτε πίεση

Η άρνηση για το σχολείο δεν σημαίνει απόρριψη της μάθησης

Η επιστροφή στο σχολείο, για πολλά παιδιά (και τους γονείς τους!), φέρνει ένα μείγμα συναισθημάτων: χαρά, προσμονή, αγωνία και ανησυχία. Πολλοί γονείς προσπαθούν να «προετοιμάσουν» τα παιδιά τους για τη μετάβαση, όμως στην πραγματικότητα, αυτό που έχουν περισσότερο ανάγκη δεν είναι λύσεις, αλλά η ουσιαστική και συναισθηματική παρουσία μας.

Ξεκινήστε με ειλικρινή διάλογο.
Αν γνωρίζετε ότι το παιδί σας δυσκολεύεται με το άγχος, τις κοινωνικές επαφές ή την προσαρμογή στη σχολική καθημερινότητα, μην το αγνοήσετε. Αντί να προσπαθείτε να το καθησυχάσετε με εκφράσεις όπως «όλα θα πάνε καλά», δοκιμάστε να ρωτήσετε: «Υπάρχει κάτι που σε προβληματίζει για φέτος; Θες να το συζητήσουμε;» Το να νιώσει πως το ακούτε και το καταλαβαίνετε είναι το πρώτο βήμα για να μπορέσει να διαχειριστεί τους φόβους του.

Μην υποτιμάτε τις μικρές του ανησυχίες.
Αυτό που για εσάς μοιάζει ασήμαντο –όπως το αν θα έχει παρέα στο διάλειμμα ή το να συναντήσει κάποιον που δεν θέλει– για το παιδί σας μπορεί να είναι πολύ σημαντικό. Η αποδοχή αυτών των φόβων, χωρίς κριτική ή υπερβολές, δημιουργεί ένα ασφαλές περιβάλλον έκφρασης.

Υπενθυμίστε του τις θετικές πλευρές.
Βοηθήστε το να θυμηθεί τα καλά του σχολείου: το αγαπημένο του μάθημα, τη μυρωδιά των νέων βιβλίων, τις καθημερινές του συνήθειες που του φέρνουν χαρά. Το άγχος και η ανυπομονησία μπορούν να συνυπάρχουν – και είναι εντάξει να νιώθει και τα δύο.

Μην το πιέζετε να μιλήσει.
Αν δεν είναι έτοιμο να εκφραστεί, απλώς μείνετε διαθέσιμοι. Οι πιο ουσιαστικές κουβέντες δεν συμβαίνουν πάντα τη στιγμή που το επιδιώκετε εσείς, αλλά όταν το παιδί νιώσει ότι υπάρχει ασφάλεια. Αυτό που χρειάζεται να γνωρίζει είναι ότι είστε εκεί – και ότι η αποδοχή και η στήριξή σας δεν εξαρτώνται από τις επιδόσεις του στο σχολείο.

Τελικά, αυτό που δυναμώνει τη σχέση γονιού και παιδιού δεν είναι ένα τέλειο σχέδιο για τη σχολική χρονιά, αλλά η σταθερή παρουσία σας μέσα στην αβεβαιότητα της καθημερινότητας. Και αυτή η παρουσία είναι που μένει.

Μην τρομάξετε αν το παιδί εκφράσει άρνηση, λέγοντας: «Δεν θέλω να πάω», «Βαριέμαι», «Θα είναι χάλια φέτος». Αυτές οι φράσεις δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι έχει αρνητική στάση προς τη μάθηση. Συχνά, είναι τρόπος να εκφράσει άγχος, ανασφάλεια ή την ανάγκη για περισσότερο έλεγχο σε μια κατάσταση που το αγχώνει.

Αντί να προσπαθήσετε να το διορθώσετε ή να το πείσετε, μπορείτε να πείτε: «Σε καταλαβαίνω. Δεν είναι εύκολο να μπαίνεις πάλι σε πρόγραμμα. Θες να μου πεις τι σε δυσκολεύει περισσότερο;» Ακόμα κι αν δεν απαντήσει άμεσα, του δείχνετε ότι μπορεί να μιλήσει ελεύθερα, χωρίς φόβο, πίεση ή κριτική.

Της Δέσποινας Δριβάκου

Με αναφορές από:vwoman.gr/Επιμέλεια:ΜΚΜ