Επί γης Ειρήνη-Χριστούγεννα και ο ¨λησμονημένος¨ αδελφός

Tου Παναγιώτη Μυργιώτη -μαθηματικού 

Χριστούγεννα, μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας. Εορτάζουμε την γέννηση του ενανθρωπήσαντος Κυρίου. Ο νους μας γυρίζει πολλά
χρόνια πίσω στο παρελθόν, στα ξένοιαστα παιδικά χρόνια. Χωρίς φανταχτερά λαμπιόνια και ηλεκτρονικά παιχνίδια με τον ευτραφέστατο
Άγιο Βασίλειο. Τίποτα το κοινό ανάμεσα στον πραγματικό Άγιο Βασίλειο, τον λιτοδίαιτο και λιπόσαρκο ασκητή και τον
εμπορευματοποιημένο.
Και, όμως, οι ψυχές και οι καρδιές των γονέων και οι δικές μας ήταν πλημμυρισμένες από φως. Το φως της πραγματικής γονεϊκής
αγάπης έκανε τα πρόσωπα όλων να λαμποκοπούν όλο το άγιο 12ήμερο.
Το φως του άστρου της Βηθλεέμ, πάνω από το ταπεινό σπήλαιο-σταύλο της γεννήσεως του ενανθρωπήσαντος Λόγου είχε ριζώσει στις καρδιές όλων και ακτινοβολούσε προς τα έξω.
Το «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη», εγένετο πράξις. Οι ταραγμένες καρδιές εδέχοντο το μήνυμα της γεννήσεως και
αναπαύοντο , αγαλλιούσαν. Το μήνυμα των αγγέλων, εκείνο το βράδυ, ήταν ότι η γέννηση του Κυρίου θα έφερνε την ειρήνη εις τις καρδιές των ανθρώπων και ως λογικό συνακόλουθο θα ήταν και η επικράτηση της ειρήνης επί γης. Οι άνθρωποι με ειρήνη εις τις καρδιές των, με τον Κύριο παρόντα, δεν καταφεύγουν εις πολέμους. Οι πόλεμοι είναι εκ του πονηρού. Πολλά δεινά προέρχονται εκ των πολέμων. Θα ήτο δυνατόν ο Θεός να ευνοεί πολέμους;; Μη γένοιτο. Η γέννηση του Θεανθρώπου άνοιξε τον δρόμο της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Φόρεσε ο Κύριος την ανθρώπινη σάρκα και τη δόξασε. Χαρά εν ουρανώ και επί γης. Δοξολογούν οι άγγελοι και πληροφορούν και κοινωνούν το χαρμόσυνο άγγελμα εις τους ταπεινούς βοσκούς που έβοσκαν τα πρόβατά των κοντά στο σπήλαιο. Πληροφορούνται τη γέννηση του Θεού Λόγου και πρώτοι τον προσκυνούν, οι άσημοι βοσκοί και όχι οι διάσημοι και προύχοντες της εποχής.

Αυτές τις άγιες ημέρες, τις χαρμόσυνες και εορταστικές, ο καθένας μας προσπαθεί να περάσει όσο γίνεται καλύτερα ανάβοντας
πολύχρωμα λαμπιόνια και καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες ποτού και φαγητών. Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν. Δεν τους άγγιξαν οι φωνές και οι φαντακτερές, άνευ πνευματικότητας, εκδηλώσεις. Ζουν στη φτώχεια και εις τη λησμονιά. Ξεχασμένοι από τους ανθρώπους της εποχής μας, λησμονημένοι από φίλους και συγγενείς. Κλεισμένοι μέσα στο φτωχικό τους και πολλοί από ανήμποροι και εις το κρεβάτι του πόνου. Περιμένουν…..
Τι περιμένουν;; Τη δική μας ανθρωπιά. Τη ζεστή «Καλημέρα» και μια χαρμόσυνη ευχή. «Ἐπί γῆς εἰρήνη». Ειρήνη και αγάπη στις καρδιές
μας. Περιμένουν να τους ανοίξουμε την πόρτα του σπιτιού και της καρδιάς. Να συνειδητοποιήσουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε στο σπήλαιο,
πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά γεννιέται κάθε μέρα στις καρδιές μας, στις ψυχές μας. Στους ξεχασμένους αυτούς ανθρώπους μπορέσουμε να προσφέρουμε και κάτι υλικό είτε από το υστέρημα είτε από το περίσσευμά μας. Ο Κύριος θα το ανταποδώσει εκατονταπλασίονα. Θα
πράξουμε το καθήκον μας και ως άνθρωποι αλλά και ως χριστιανοί.
Πράγματι, το αγγελικό μήνυμα «ἐπί γῆς εἰρήνη «έγινε κτήμα μας, φύτρωσε εις την καρδιά μας και φεγγοβολεί γύρω μας φως αγάπης,
φιλανθρωπίας και Χριστού. Δεν χρειάζεται να ανάψουμε πολύχρωμα και ακριβά λαμπιόνια . Το φως που θα εκπέμπεται από τις καρδιές μας θα φωτίζει πιο έντονα και πραγματικά την κτίση.
Από τέτοιο φως έχουμε όλοι μας ανάγκη και όχι φως ψεύτικο και υλικό που κουράζει τις ψυχές και ταλαιπωρεί τον σύγχρονο άνθρωπο
της ύλης και της υπερκατανάλωσης. Το φως του άστρου της Βηθλεέμ εκπέμπει αενάως το Φως του και οι άγγελοι ατελεύτως υμνολογούν
«ἐπί γης εἰρήνη». Ειρήνη εις τις καρδιές όλων μας. Όχι μόνο κατά το άγιο 12ήμερο, αλλά εφ’ όρου ζωής, για να γίνουμε άξιοι της
πραγματικής ατελεύτου Ζωής.

Χριστός γεννάται. Πάσα φύσις αγάλλεται και πανηγυρίζει.

Η Γέννηση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού αποτελεί κοσμοϊστορικό γεγονός που διαίρεσε τον συνεχή χρόνο σε π.Χ. και μ.Χ.
Η παγκόσμιος ανθρώπινη Ιστορία κόπηκε στα δυο. Μια νέα περίοδος ανατέλλει για τον άνθρωπο, για το πεπτωκός ανθρώπινο γένος.
Εκπληρούται η υπόσχεση του Θεού προς τους πρωτόπλαστους όταν έφευγαν από τον παράδεισο μετά την παρακοή και την υποταγή εις τον αρχέκακο με την μορφή του φιδιού. Είπε, τότε, ο Θεός απευθυνόμενος εις την Εύα «καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» 1 ,εννοώντας ότι θα στείλει εις την γη τον προ αιώνων Χριστό για την σωτηρία μας.
Έτσι, λοιπόν, την 25 η Μαρτίου εορτάζομε το καλό μήνυμα, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και μετά από εννέα μήνες τη γέννηση του
Σωτήρα. Αρχίζει το έργο της οικονομίας του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων. Από την αειπάρθενο Θεοτόκο λαμβάνει σάρκα και οστά, με τη συνέργεια του Αγίου Πνεύματος, «ο προ αιώνων υπάρχων Θεός» και χωράει ο αχώρητος εις την κοιλία της Παναγίας μας. Γεγονός που υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική, να γεννηθεί άνθρωπος από παρθένο κόρη. Να γεννηθεί άνθρωπος χωρίς πατέρα.
Ο Χριστός γεννήθηκε εις την Βηθλεέμ γιατί η μητέρα Του Παναγιά και ο μνήστωρ Ιωσήφ πήγαν να απογραφούν εις τον τόπο καταγωγής
των υπακούοντας εις την διαταγή του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Εις την Βηθλεέμ δεν βρήκαν κατάλυμα για να μείνουν. Τα πανδοχεία και τα
σπίτια ήταν πλήρη από άλλους ανθρώπους που πήγαν για να απογραφούν. Κατέληξαν, λοιπόν, η Παναγία με τον Ιωσήφ να πάνε να
διανυκτερεύσουν σε μια σπηλιά σε έναν σταύλο. Εκεί στον σταύλο των αλόγων ζώων γεννήθηκε ο Βασιλεύς των όλων και δημιουργός του
σύμπαντος. Γεννήθηκε ως ο τελευταίος των ανθρώπων‧ ποιος; αυτός που θα μπορούσε να γεννηθεί σε ένα παλάτι ή σε ένα ξενοδοχείο
«πολλών αστέρων» της εποχής. Οποία ταπείνωσις και μεγαλείο απλότητας. Το παχνί αποτέλεσε την κούνια Του και τα χνώτα των ζώων
τον ζέσταναν και τον προστάτευαν από το κρύο με τα λιγοστά και φτωχικά σπάργανα της μητέρας Του. Θαύμα συντελείται καθώς η
Παναγία παραμένει παρθένος και γεννά χωρίς πόνους. Νικάται σειρά φύσεως. Γεννιέται ασπόρως και δια του Αγίου Πνεύματος ο Χριστός, το δεύτερο πρόσωπο της μιας Αγίας ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος.
Δεν γεννιέται ένας κοινός θνητός ή έστω ένας επίγειος άρχοντας. Ο Χριστός γεννάται και τα σύμπαντα χαίρουν και υμνολογούν.
Άγγελοι εμφανίζονται δοξολογούν και ψάλλουν «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Δοξολογούν τον Θεό τον ύψιστο που θα φέρει ειρήνη εις τον κόσμο που προσμένουν. Ειρήνη εις τις ψυχές των ανθρώπων, να ειρηνεύσουν οι καρδιές του κόσμου, να ενστερνιστούν το Φως της Ζωής και να ξεφύγουν από την επήρεια και τα σατανοκίνητα δεσμά της αμαρτίας. Αν ειρηνεύσουν, αν μαλακώσουν οι καρδιές των ανθρώπων από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο- αδελφό και εγκατασταθεί η χάρις του Αγίου Πνεύματος,τότε οι πόλεμοι μεταξύ ανθρώπων ή λαών θα εξαφανιστούν. Ο διάβολος δεν θα μπορεί να βάζει τους ανθρώπους να αντιμάχονται.
Άγγελος παρουσιάζεται εις τους ταπεινούς βοσκούς για να τους αναγγείλει το χαρμόσυνο νέο. Την γέννηση του ενανθρωπήσαντα
Χριστού. Σε πτωχούς, ταπεινούς και άσημους γνωστοποιείται το κοσμοϊστορικό γεγονός. Σε απλές και αγνές ψυχές και όχι σε σοφούς και
ισχυρούς του κόσμου παράγοντες. Οι ταπεινοί αγρυπνούντες τσοπάνηδες τρέχουν εις το σπήλαιο βρίσκουν το νήπιο Χριστό και
σεμνά και ταπεινά τον προσκυνούν. Αυτό επιτάσσει η αγνή των καρδιά.
Η φύση πανηγυρίζει και ένα άστρο οδηγεί τους τρείς μάγους από τα βάθη της ανατολής για την προσκύνηση του νεογεννηθέντος Χριστού
και να του προσφέρουν τα δώρα των‧ χρυσό, λίβανο και σμύρνα. Χρυσό ως Βασιλέα, λίβανο ως Θεό και σμύρνα ως θνητό.
Περάσανε 2000 και πλέον χρόνια από τότε. Κάθε χρόνο εορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Συναισθανόμαστε το βαθύτερο νόημα
αυτών των ημερών ή απλά προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες του εαυτού μας, ξεχνώντας ότι ο Κύριος γεννήθηκε μαζύ με την
Αγάπη και Σταυρώθηκε για όλους μας και για τον πλησίον μας και για τον ξεχασμένο αδελφό;.

Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός