Εσείς, ποιον Τζέιμς Μποντ θέλετε !;
Εσείς, ποιον Τζέιμς Μποντ θέλετε;
Κακώς που οι παραγωγοί των ταινιών Τζέιμς Μποντ δεν παίρνουν παράδειγμα από τον Δήμο Κομοτηνής, όπως με το πάρκο και την πλατεία, για να κάνουν και αυτοί μια δημόσια διαβούλευσή για το ποιος θα είναι ο επόμενος Τζέιμς Μποντ και πως θα είναι αυτός. Ναι γιατί, μέχρι τον Ντάνιελ Κρεγκ, ξέραμε έναν Μποντ που δεν ίδρωνε, δεν έτρεχε ποτέ το αίμα του, εντός θαλάσσης έφτιαχνε τον κόμπο της γραβάτας του και γενικότερα οι ταινίες του ήταν κάτι ξεχωριστό από τις ταινίες δράσης, υπερπαραγωγές του Χόλυγουντ. Με τον Ντάνιελ Κρεγκ, ο Τζέιμς Μποντ, έγινε πολύ ανθρώπινος, λιγότερο είρωνας, με πολλά συναισθήματα, ένας πραγματικός άνθρωπος. Μόνο που Τζέιμς Μποντ, δεν είναι …άνθρωπος, είναι ο Τζέιμς Μποντ. Πέφτει από την Ακρόπολη και σηκώνεται χωρίς ούτε μια τρίχα να πετάει από τα μαλλιά του. Για τον Ποπολάρος, υπάρχει ένας ηθοποιός που αν και κάπως σε προχωρημένη ηλικία, θα μπορούσε να ενσαρκώσει τον ατσαλάκωτο Τζέιμς Μποντ. Ο Τζορτζ Κλούνεϊ! Ραφινάτος, στυλάτος, ωραίο χαμόγελο, όχι με φέτες κοιλιά, κανονικός Τζέιμς Μποντ. Ο ίδιος, λέγεται πως είπε όχι το 2020. Άμα εκτός της άδειας να σκοτώνει, κινηματογραφικά, του δώσουν και παραπάνω χρήματα, μπορεί να τον δούμε και να τον ακούσουμε να λέει, «My name is Bond, James Bond».
Αν αντί βαμβάκι, δημητριακά…
Δηλαδή, αν αντί για τα στρέμματα με βαμβάκι, είχαμε αντίστοιχα στρέμματα σε δημητριακά και παράλληλα, τα προηγούμενα 30 χρόνια είχαμε αναπτύξει μεταποιητική βιομηχανία δημητριακών με εξαγωγές, σήμερα θα είχαμε, στην πατρίδα μας τουλάχιστον, θέμα με την επάρκεια αυτών των προϊόντων και την τιμή τους; Άλλωστε, το βαμβάκι είναι βιομηχανική πρώτη ύλη, δεν τρώγεται, ενώ και η βιομηχανία μεταποίησης του στην χώρα μας, πέθανε γιατί αλλού γίνεται φθηνότερα. Ναι, αλλά, δεν θα είχαμε Καγιέν, δεν θα αναπτυσσόταν η βιομηχανία των σκυλάδικων, δεν θα πλούτιζαν οι αγρότες; Μην το λέτε. Και το λάδι το παράγουμε, άλλες όμως χώρες καρπώνονται τα κέρδη. Οι λέξεις κλειδί είναι η μεταποίηση και ο προγραμματισμός. Για παράδειγμα και ο γύρος για τον οποίο παινευόμαστε παγκοσμίως, έτοιμος στην σούβλα μας έρχεται από την Ολλανδία.
Ξανά μανά διαβούλευση. Για άλλοθι;
Ε, ναι, καιρό είχαμε να διαβουλευθούμε, μην ξεχάσουμε και πως γίνεται… Για αυτό και φροντίζει ο Δήμος Κομοτηνής με τη νέα, Δημόσια Ηλεκτρονική Διαβούλευση για τον σχεδιασμό της αστικής κινητικότητας της επόμενης δεκαετίας. Άμα δεν μπορείς μα λύσεις το καθημερινό πρόβλημα με την ουρά αυτοκινήτων στην Ορφέως εξαιτίας της στάσης των ταξί απέναντι από την Εθνική, πως θα σχεδιάσεις την κινητικότητα της επόμενης δεκαετίας; Και τι να τις κάνεις τις γωνίες ανακύκλωσης, όταν δεν μπορείς να έχεις το κέντρο της πόλης χωρίς γεμάτους κάδους το σαββατοκύριακο; Έγινε διαβούλευση για το έκτρωμα της Σοφούλη; Τι είναι αυτή η δήθεν άμεση δημοκρατία, η δήθεν συμμετοχική, η δήθεν διαβούλευση σε τελική ανάλυση. Να είχαμε να λέγαμε, ή μήπως άλλοθι για να κάνουμε ότι θέλουμε;
Από τότε γελούσε ο μπάρμπα Σαμ
Λοιπόν, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης γνώρισε πάλι δόξες τις προηγούμενες ημέρες, με τεράστιο αριθμό στρατιωτικών οχημάτων, άλλα που ξεφορτώθηκαν με προορισμό χώρες προς βορρά και άλλα που φωρτώθηκαν στο τεράστιο μεταγωγικό των ΗΠΑ για να επιστρέψουν στη βάση τους. Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης έχει ξεφύγει από τα τοπικά στενά όρια. Μαζί του έχει ξεφύγει και η πόλη της Αλεξανδρούπολης. Μιλάμε για άλλα μεγέθη, πρωτόγνωρα για την πραγματικότητα της ευρύτερης περιοχής. Όχι πως μεταφέρονται εμπορεύματα. Αλλά, να, κάτι σαν λιμάνι των ΗΠΑ έχει γίνει, λιμάνι στρατιωτικό και να σημειωθεί πως ακόμη περιμένουμε το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, για το σε ποια εταιρεία θα καταλήξει. Τα δώσαμε όλα, χωρίς να ζητήσουμε κάτι. Κάτι σαν αναπτυξιακή παραγωγική διαδικασία. Μας αρκεί το καλώς ήρθε το δολάριο. Αρκεί να μας βγει σε καλό. Α και να μην το ξεχνάμε… Κάποτε το είχαμε σχεδόν σίγουρο πως στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα έφτανε Ρωσικό πετρέλαιο και από εκεί σε όλη της Ευρώπη. Ε, ναι, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο μπάρμπα Σαμ γελάει…
Σικάγο γίναμε…
Κλασική έκφραση που άρχισε να χρησιμοποιείται κατά τη δεκαετία του ’70, υπονοώντας ότι υφίσταται έλλειμα ασφάλειας των πολιτών και ραγδαία αύξηση του εγκλήματος. Η αναφορά προέρχεται από την εποχή της αμερικανικής ποταπαγόρευσης τη δεκαετία του ’30, όταν ο Αλ Καπόνε ήταν ο Βασιλιάς του Εγκλήματος στο Σικάγο των ΗΠΑ. Λοιπόν, αν στο Σικάγο ξεσπάσει ένα πρωτοφανές κύμα εγκληματικότητας, οι όροι θα αντιστραφούν και τα αμερικανάκια θα λένε, Αθήνα γίναμε. Αν και πολύ δύσκολα να την φτάσουν την σημερινή Αθήνα στην εγκληματικότητα. Ακόμη πιο δύσκολα να φτάσουν τα ξεφτιλισμένα ΜΜΕ της επαρχίας των Αθηνών στην προπαγάνδα χρήσης της εγκληματικότητας για σκεπαστεί κάθε πρόβλημα πολιτικό ή και οικονομικό. Παράδεισος ήταν το Σικάγο του ΄30 μπροστά στο έκτρωμα πόλης της σημερινής Αθήνας.
Πόσο πράσινη είναι η πράσινη ενέργεια;
Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί πως κατασκευάζεται μια μπαταρία ηλεκτρικού αυτοκινήτου, τι περιέχει, πότε θα πρέπει να αλλαχθεί, πως θα ανακυκλωθεί; Πόσο και ποια μέταλλα απαιτούνται για την κατασκευή των θηριωδών ανεμογεννητριών, πόση ζωή έχουν, πόσο κοστίζει η αντικατάσταση τους και πως θα γίνεται η ανακύκλωση τους; Σιγά που θα καθίσουμε να ασχοληθούμε… Τώρα βρισκόμαστε καβάλα στην πράσινη ενέργεια και σώζουμε το περιβάλλον. Δηλαδή ότι έμεινε να σώσουμε από αυτό που ήδη σώσαμε με τα χάρτινα καλαμάκια. Εντωμεταξύ, στην Γερμανία βάζουν ξανά μπρος τον λιγνίτη, καθώς καθόλου δεν το σέβονται το περιβάλλον οι Γερμαναράδες. Αντίθετα εμείς, πολιτικά ορθοί από κούνια, τους θάψαμε τους λιγνίτες. Άλλωστε, δεν ήταν και ιδιωτών, του κράτους πλούτος ήταν. Ε ρε και να πάνε άσχημα τα πράγματα…, μας έλεγαν οι γονείς μας, τους μεγαλύτερους, «εσείς κατοχή δεν ζήσατε» και εμείς θα τους λέμε, «δυο Μητσοτάκηδες ζήσαμε και έχει ακόμη πολλούς αυτό το σόι».
