Εβρίτης μουσουλμάνος δάσκαλος σε μειονοτικό σχολείο της Αλεξανδρούπολης, μιλά με τόλμη για τη μειονότητα στη Θράκη

Συνέντευξη στον Γιάννη Λασκαράκη και στο gnomionline.gr παραχώρησε ο Εβρίτης μουσουλμάνος δάσκαλος Δαγλή Γιασάρ, μιλώντας για τη μουσουλμανική μειονότητα, τον αυτοπροσδιορισμό της και τις παρεμβάσεις του τουρκικού προξενείου στις εκλογές 

Ο Δαγλή Γιασάρ, είναι Εβρίτης, δάσκαλος στο μειονοτικό σχολείο της Αλεξανδρούπολης, πρόεδρος του τοπικού συλλόγου μουσουλμάνων  και δηλώνει τουρκογενής.  Σε αυτή την συγκυρία που όλοι, σχετικοί και άσχετοι,  μιλούν για την μουσουλμανική μειονότητα, τον  καλέσαμε να μιλήσουμε μαζί του σχετικά με τις παρεμβάσεις του προξενείου στην εκλογή βουλευτών από τη μουσουλμανική μειονότητα, αλλά και όλα εκείνα που δεν λέγονται συνήθως και τα κρύβουμε κάτω από το χαλί. Ο Γιασάρ είναι από τους ανθρώπους που μιλούν χωρίς φόβο και πάθος και με το θάρρος της γνώμης τους.

Καταρχήν Γιασάρ, πες μας  σχετικά με τη μειονότητα στη Θράκη. Από ποιους αποτελείται, πως ζει, που κατοικεί;

Ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια. Να ξεκαθαρίσω ότι όλα όσα θα πω  είναι προσωπικές  απόψεις, δεν μιλάω ούτε ως δάσκαλος, ούτε ως πρόεδρος συλλόγου. Πριν μιλήσω για τη μειονότητα θέλω να πω ότι ο λόγος που έγινε όλος αυτός ο ντόρος,  είναι ότι βρισκόμαστε σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο καθώς οδεύουμε προς τις επαναληπτικές εκλογές. Τα δύο κόμματα είναι φυσικό να έχουν μία αντιπαράθεση για όλα τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία. Τελευταία, στο επίκεντρο αυτής της διαμάχης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε η Θράκη και η μειονότητα. Δυστυχώς  πιστεύω ότι αυτό γίνεται με μοναδικό στόχο την πολιτική σκοπιμότητα.  Με κομματικά κριτήρια έχει ανοίξει αυτή η κουβέντα και προσπαθούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις, το ένα κόμμα εις βάρος του άλλου. Αυτά τα θέματα είναι σημαντικά, είναι λεπτά, αλλά αυτή  η συμπεριφορά των κομμάτων δείχνει ανευθυνότητα.  Αυτό  με λυπεί ως μουσουλμάνο που μένω στη Θράκη και μεγαλώνω τα παιδιά μου εδώ. Γι’ αυτό πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μιλήσουμε και εμείς για εμάς, γιατί τελευταία βλέπουμε να μιλούν και  άνθρωποι που τη Θράκη την έχουν δει μόνο από το χάρτη.  Και από τον  καναπέ τους τσουβαλιάζουν όλο τον κόσμο και περιγράφουν καταστάσεις, οι οποίες  δημιουργούν ένα κλίμα πολύ άσχημο συνολικά για την περιοχή. Η περιοχή της Θράκης είναι για μένα υπόδειγμα συμβίωσης διαφορετικών κουλτουρών, διαφορετικών ανθρώπων.

Όσον αφορά για το τι είναι η μειονότητα. Είναι απλά πράγματα, τα οποία δυστυχώς πολύς κόσμος δεν τα γνωρίζει διότι  υπάρχει λάθος ενημέρωση.

Είναι γνωστό ότι  η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στα πλαίσια της επέκτασής της, είχε υποδουλώσει, όλα τα Βαλκάνια  Βαλκάνια. Στη σημερινή Ελλάδα κατοικούσαν πολλές χιλιάδες μουσουλμάνοι,  υπήκοοι  της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μετά την   απελευθέρωση του 1821 το ελληνικό κράτος έκανε πολέμους για την απελευθέρωση και άλλων εδαφών  στη Μακεδονία και τη Θράκη.   Μετά το πόλεμο του 1922 και τη συνθηκολόγηση, υπογράφτηκε η  Συνθήκη της Λοζάνης, με την οποία   ορίστηκαν τα σύνορα, μεταξύ των χωρών, όλης της περιοχής. Μεταξύ άλλων αποφασίστηκε η ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας με βάση το θρήσκευμα.  Από τη ανταλλαγή εξαιρέθηκαν οι μουσουλμάνοι της  Θράκης. Το ίδιο συνέβη  με τους  Έλληνες χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης.

Από τότε που συνέβη αυτό νομίζω  η μειονότητα στη Θράκη ποτέ της δεν έχει προκαλέσει με την στάση της, ούτε  έχει φερθεί εχθρικά απέναντι στην Ελλάδα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όταν υπογράφτηκε η Συνθήκη της Λοζάνης, δεν ρωτήθηκαν ούτε οι χριστιανοί που έφυγαν από τον τόπο τους ούτε οι εδώ μουσουλμάνοι. Όλοι Έλληνες και Τούρκοι , έζησαν μια τραγωδία  που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους, την πατρίδα τους. Εμένα ο τόπος μου είναι η Αλεξανδρούπολη, είναι η πατρίδα μου, είναι το χώμα που γεννήθηκαν και πέθαναν οι παππούδες μου.

Το κυρίαρχο στοιχείο που ξεχώριζε τους ανθρώπους τότε  ήταν η θρησκεία. Αυτό ίσχυε και για τους Έλληνες και για τους Οθωμανούς. Ήταν  πολύ φυσικό στη Συνθήκη να υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός. Φυσικά, έχουμε φτάσει σε μία σύγχρονη εποχή, υπάρχουν σε πολλά μέρη μειονότητες και θεωρώ ότι η Θράκη είναι υπόδειγμα ειρηνικής  συμβίωσης.

Μπορείς να μας αναφέρεις παραδείγματα αυτής της συμβίωσης;

Όσο πίσω πάμε ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα, υπήρχαν διαχωρισμοί, διακρίσεις, μειωμένα πολιτικά δικαιώματα για τη μειονότητα. Τα πράγματα βελτιώθηκαν στη συνέχεια.  Το 1990 για παράδειγμα είχαν βγει επίσημα οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων και είχαν δηλώσει ότι πλέον αποφασίσαμε να υπάρχει ισονομία.

Επί οικουμενικής  κυβέρνησης Ζολώτα έγινε  αυτό.  Τότε δόθηκε και το δικαίωμα να αποκτήσουν οι μουσουλμάνοι γη  και κατοικίες.

Ξέρω από την οικογένεια μου ότι μέχρι τότε  ήταν πολύ δύσκολο να πάρεις γη και  να κτίσεις, ή ακόμη και να βγάλεις άδεια οδήγησης. Για να πάρουν τότε αυτή την απόφαση, σήμαινε ότι δεν υπήρχε ισονομία.

Μεγαλώνοντας κατάλαβα  ότι το να γεννηθεί κάποιος σε μία χώρα ως μειονότητα, είναι ένα επιπλέον βάρος. Είναι πολύ δύσκολη υπόθεση.  Είμαι όμως τυχερός που γεννήθηκα σε μία χώρα που ανήκει στην Ευρώπη, που οι νόμοι και το Σύνταγμά της, μου παρέχουν  προστασία των  ανθρώπινων δικαιωμάτων μου και το δικαίωμα  να αυτοπροσδιορίζομαι.

Σήμερα όμως αμφισβητείται το βασικό ατομικό δικαίωμα   του αυτοπροσδιορισμού, να δηλώσεις δηλαδή ότι  είσαι Τούρκος.

Μου προκαλεί έκπληξη και λύπη ως πατέρα, με τρομάζει το γεγονός της στοχοποίησης κάποιου μόνο και μόνο επειδή  δηλώνει ότι είναι Τουρκογενής. Και έχει περάσει αυτό και στην κοινή γνώμη και είναι φυσικό να ανησυχούν. Η κόκκινη γραμμή για εμένα,  είναι ότι ο καθένας πρέπει να σέβεται, να αγαπά τον τόπο που γεννήθηκε και να μην υπονομεύει τα συμφέροντα του τόπου αυτού. Να μην αμφισβητεί την  εθνική κυριαρχία. Και παράλληλα η χώρα να του παρέχει  ισονομία και ισοπολιτεία.   Αυτό δεν αφορά μόνο μουσουλμάνους, αλλά και τους χριστιανούς   που με συμπεριφορές και πράξεις τους μπορεί να υπονομεύουν τα συμφέροντα της χώρας.  Αν κάποιος αμφισβητεί τα σύνορα, αν δεν σέβεται τους νόμους και το Σύνταγμα, αν  χρησιμοποιεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού για  να πλήξει τα συμφέροντα της Ελλάδας και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα οποιασδήποτε άλλης χώρας, τότε ναι αυτό είναι καταδικαστέο.

Πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι μία σύγχρονη, ευρωπαϊκή, πολιτισμένη χώρα, δεν έχει να φοβηθεί κάτι, μπορεί να διασφαλίσει μέσα από τους νόμους ότι τέτοια στοιχεία θα απομονωθούν και θα τιμωρηθούν. Δεν επιτρέπεται  όμως  το να δηλώνει κάποιος τουρκογενής, να τον εντάσσει αμέσως ως υποψήφιο εχθρό της Ελλάδας. Αυτό είναι τρομακτικό και εν μέρει είναι ο ορισμός του ρατσισμού.

 Αυτό που λέγεται ότι το προξενείο επηρέασε τους μουσουλμάνους της Ροδόπης  και κατηύθυνε ψήφους, έχει βάση; Γιατί γίνεται αυτό;

Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αυτή την στιγμή, στη Θράκη,  υπάρχει μία δράση και μία αντίδραση. Η κάθε πλευρά, προσπαθεί να δικαιολογήσει τις δικές της πρακτικές ως αντίδραση στη δράση. Αν έκανε το αβγό την κότα  ή η κότα το αβγό. Για μένα, είναι καταδικαστέες και οι δύο πλευρές. Βρίσκω λάθος το να γίνεται εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης ο αυτοπροσδιορισμός των μουσουλμάνων. Ούτε από το προξενείο και την Τουρκία θα πρέπει να γίνεται ούτε από την Ελλάδα.

Είναι απαράδεκτο επίσης  να  εντάξουν τη μειονότητα της Θράκης  στο  πλαίσιο των ελληνοτουρκικών προβλημάτων , του Κυπριακού κλπ.  Εν τούτοις η κατάσταση στη μειονότητα επηρεάζεται από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Την έχεις ζήσει εσύ αυτή την επιρροή;

Την προσπάθεια επιρροής την έχω ζήσει και έχω πιεστεί από όλες τις πλευρές.  ΄Εχω στοχοποιηθεί από ακροδεξιές οργανώσεις, ακόμη κι αναφορά του ονόματός μου έγινε στη Βουλή από την Χρυσή Αυγή. Με τρόμαξε αυτό, αναρωτήθηκα τι έκανα; Δεν μπορεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και μόνον να σε ορίζει ως εχθρό της Ελλάδας.

Εμένα ως  άνθρωπο  με συμπαθούν όσοι με έχουν γνωρίσει, έχω δει όμως φίλους μου να αποκτούν μία καχυποψία απέναντί μου με όλα αυτά, κι αυτό με στενοχωρεί. Σκέφτομαι εφόσον βαραίνει εμένα πώς θα το αντιμετωπίσουν τα παιδιά μου και οι νέοι στο μέλλον.

Έχω φίλους που αυτοπροσδιορίζονται ως Πομάκοι, άλλους που αυτοπροσδιορίζονται ως Ρομά που  μπορεί να μη  έχουν καμία σχέση με την Τουρκία. Υπάρχει και μια  αδυναμία της μειονότητας να εκφράσει η ίδια τις θέσεις της. Ευτυχώς τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε ανθρώπινο δυναμικό, μορφωμένους μουσουλμάνους που έχουν σπουδάσει σε πανεπιστήμια. Πιστεύω ότι στα επόμενα χρόνια  θα πάρουν θέση και θα σταματήσουν να μιλάνε άλλοι γι’ αυτούς. Ουσιαστικά τώρα έχουμε έναν ψυχρό πόλεμο, που χωρίζουμε τον κόσμο όπως σε ένα κοπάδι.  Αν πας στη μία πλευρά, είσαι αυτόματα εχθρός της άλλης.

Το προξενείο , που κάποιοι ακραίοι ζητούν να κλείσει, θεωρείς ότι συμβάλει στο να υπάρχει μία κοινωνική καταξίωση των μουσουλμάνων στην περιοχή μας, τους βοηθά να κατοχυρώσουν δικαιώματα;

Υπάρχουν δραστηριότητες του προξενείου που βοηθάνε σε κάποια πράγματα. Από εκεί και πέρα, όταν μπαίνει το πλαίσιο που αναφέρθηκα πριν, όταν στοχοποιείς ανθρώπους, που δεν έχουν κάποια πολιτική δράση, ενισχύεις τη δύναμη του προξενείου, στο οποίο προστρέχουν όσοι  θεωρούν ότι αδικούνται από την ελληνική Πολιτεία.

Πώς βλέπεις την εκπαίδευση της μειονότητας στην περιοχή μας; Να πούμε ότι μέχρι τη χούντα, τα σχολεία χαρακτηρίζονταν ως τουρκικά, όχι ως μουσουλμανικά ή μειονοτικά

Είναι σωστό αυτό.  Αυτό  πιστεύω ότι έγινε λόγω του Ψυχρού πολέμου Δύσης – Σοβιετικής Ένωσης. Η Ελλάδα επέλεξε, καλώς νομίζω, ότι ανήκει στη δύση.  Ο  φόβος του να υπάρξει επίδραση της ΕΣΣΔ και του κομμουνιστικού καθεστώτος μέσω της Βουλγαρίας στη μουσουλμανική μειονότητα, οδήγησε στο να αποφασίσει η Ελλάδα να χαρακτηρίσει τα σχολεία ως τουρκικά ώστε να διαφοροποιηθούν από τα σχολεία άλλης μειονοτικής γλώσσας . Είναι μία δική μου ερμηνεία αυτή, εκεί το αποδίδω. Τώρα, για τη μειονοτική εκπαίδευση σήμερα, έχει αφεθεί στο έλεος του Θεού ή του Αλλάχ. Δυστυχώς, δεν βλέπω να υπάρχει θέληση για να αναβαθμιστεί.

Αυτά που έκανε οι  κυρίες Δραγώνα και  Φραγκουδάκη βοήθησαν;

Σίγουρα βοήθησαν, αλλά πιστεύω ότι αυτό που χρειάζεται καταρχάς είναι η διαβούλευση. Τα τελευταία χρόνια στην ελληνική παιδεία έχει γίνει η παρουσία στο νηπιαγωγείο υποχρεωτική. Όταν γράφτηκε η Συνθήκη της Λοζάνης δεν υπήρχαν νηπιαγωγεία. Αν υπήρχαν τότε, θα αναφέρονταν και τα μειονοτικά νηπιαγωγεία. Κάθε χρόνο εκατοντάδες παιδιά παρακολουθούν τη μειονοτική εκπαίδευση. Ο καλύτερος τρόπος για να εμποδίσουμε τον κίνδυνο επιρροής ξένης δύναμης είναι η παιδεία, τα βιώματα, όχι οι κραυγές και οι απειλές.

Μέσα από την αναβάθμιση της παιδείας και την αξιοποίηση των νέων επιστημόνων της Θράκης. Παλιά  μας κατηγορούσαν ότι οι μουσουλμάνοι πήγαιναν και σπούδαζαν στα πανεπιστήμια της Τουρκίας. Μέχρι όμως να υπάρξει ο νόμος της ποσόστωσης, από τον Γιώργο Παπανδρέου, δεν υπήρχε η δυνατότητα εισαγωγής  σε ελληνικά πανεπιστήμια. Με τον ανατρεπτικό αυτό νόμο, μπήκαν οι μουσουλμάνοι μαθητές στα ελληνικά πανεπιστήμια και έχει ελαχιστοποιήθηκε ο αριθμός όσων σπουδάζουν  στην Τουρκία.

Αυξήθηκε όχι μόνο ο αριθμός των παιδιών που παρακολουθούν πλέον γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, αλλά  και των αποφοίτων.

Έχω ακούσει παράπονα από νέους της μειονότητας ότι ποτέ δεν τους κάλεσε να κουβεντιάσουν κάποιος πολιτειακός παράγοντας

Στην πολιτική γενικότερα δημιουργείται μία σχέση εξάρτησης, από τα τοπικά μέχρι τους βουλευτές. Σε αυτό φταίμε κι εμείς οι πολίτες που πρέπει να απαιτούμε αξιοκρατία, διαφάνεια. Πρέπει να έρθουν οι πολιτικοί να μιλήσουν με τα νέα παιδιά,  να γίνει κάτι οργανωμένο. Παρά το ότι ανήκω στο ΠΑΣΟΚ προσπαθώ να έρχομαι σε επαφή με όλους, είχα προσπαθήσει με την κυρία Μπακογιάννη και  με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να μιλήσω μαζί τους.

Και μια που αναφέρθηκα στην κυρία Μπακογιάννη, θέλω να πω ότι  ενώ φημιζόταν ότι ήταν λίγο διαφορετική σε σχέση με την ξύλινη πολιτική αντιπαράθεση, αυτό που είπε  στην Κομοτηνή μου προκάλεσε έκπληξη.  Αποτελεί μία ωμή απειλή και μου έκανε εντύπωση ότι προήλθε από ένα άτομο που έχει όντως διαχρονικά καλές σχέσεις με τη μειονότητα. Ακόμη κι αν ήταν πάνω στο λόγο, ας πούμε, θα μπορούσε να το διορθώσει, να πει έστω και μία συγνώμη.  Ας συγκρίνουμε τη  συμπεριφορά της Ντόρας Μπακογιάννη που απογοητεύτηκε από τους μουσουλμάνους που δεν ψήφισαν  ΝΔ στο Ροδόπη και ας βάλουμε δίπλα τη συμπεριφορά του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος αν και  πρόσφερε ό,τι καλύτερο στη μειονότητα με την ποσόστωση, ωστόσο δεν στηρίχθηκε στις εσωκομματικές εκλογές από τη μειονότητα. Εν τούτοις   δεν έχει εκδηλώσει ούτε καν πικρία.

Ένα θέμα που δεν το ξέρουν καθόλου ακόμη κι οι χριστιανοί στη Θράκη, είναι αυτό της Μουφτείας. Γιατί αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ του διορισμένου Μουφτή και του εκλεγμένου  μέσα στο τζαμί;

Δεν θα αρέσουν αυτά που θα πω. Τους λέω διορισμένους και αταμίς , που στα τουρκικά είναι ο διορισμένος. Αυτό το  θέμα εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται πρώτο στη λίστα των μειονοτικών θεμάτων κι είναι το πιο απλό να λυθεί. Πολύ ταπεινά και ζητώντας συγνώμη, εγώ αν ήμουν υπουργός για μία μέρα θα το έλυνα σαν γόρδιο δεσμό. Θα καλούσα τον μουφτή που εκλέγεται στο τζαμί από τους μουσουλμάνους και θα έλεγα, αν εσένα θέλει ο κόσμος, σε διορίζω ως ελληνικό κράτος, είσαι Μουφτής του Έβρου. Αυτό είναι το γραφείο, το υπηρεσιακό σου τηλέφωνο, έχεις τον γραμματέα, το αυτοκίνητό σου και αυτές είναι οι αρμοδιότητες σου. Διαζύγια, επιμέλεια παιδιών, κληρονομικά.  Είσαι  υπάλληλός μου. Θα μπορεί μετά αυτός ο άνθρωπος πέρα από τα καθήκοντά του να έχει πολιτικές δράσεις; Υπάρχει μία παρουσία που θυμίζει περισσότερο πολιτικό παράγοντα. Επίσης, έχω παράπονο από τον διορισμένο από το ελληνικό κράτος Μουφτή. Την περιοχή τέρμα Άβαντος ,τον οικισμό των Μουσουλμάνων στην Αλεξανδρούπολη, δεν την έχει επισκεφθεί ποτέ.

Γιατί εκφράζεις προβληματισμό για τον όρο Ρομά;

Στην Αλεξανδρούπολη, υπάρχει ένα κομμάτι που αυτοπροσδιορίζεται ως Ρομά κι ένα άλλο ως Τουρκογενές στο οποίο ανήκω κι εγώ. Υπάρχουν πάρα πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι. Μειονότητα μέσα στη  μειονότητα. Μεταξύ μας δεν υπάρχει αντιπαράθεση, υπάρχει σεβασμός. Απλά, για τους λόγους που πλέον καταλαβαίνω καλυτέρα, έχει βγει προς τα έξω ότι στο σύνολό της η μειονότητα της Αλεξανδρούπολης είναι Ρομά. Τα πρώτα χρόνια δεν το καταλάβαινα το σκεπτικό, τώρα το καταλαβαίνω: διότι, τουρκογενής σημαίνει εχθρός της Ελλάδας κι αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να ανήκουν εκεί. Επίσης, δυστυχώς, η πολιτεία επειδή έχει παραμελήσει την περιοχή αυτή, ο μόνος τρόπος που έχουν γίνει κάποια πράγματα είναι μέσα από προγράμματα της ΕΕ που αφορούν τους Ρομά.

Είμαι αντίθετος σε αυτό. Είμαι ο Γιασάρ, είστε ο κύριος Γιάννης, πληρώνουμε στον κουμπαρά του κράτους τους φόρους μας. Δεν θα πρέπει μπροστά στο δικό μου σπίτι να γίνονται τα ίδια έργα που γίνονται στο δικό σας με χρήματα από αυτό τον κουμπαρά;

Εγώ που διεκδικώ το αυτονόητο, δεν ζητάω κάτι διαφορετικό, ζητάω αυτό που δικαιούμαι ως πολίτης. Αφού συνεισφέρω κι εγώ στο κράτος, γιατί όταν κάνω αίτηση για ίντερνετ να μου βάλουν κεραία που χρηματοδοτείται από πρόγραμμα για Ρομά, που είναι κάτι που επιχείρησε να κάνει ο δήμος;

Ποια θα είναι τελικά οι σχέσεις Τουρκίας και Ελλάδας; Πώς βλέπεις αυτή η αντιπαράθεση να εξελίσσεται; Πάμε σε προσπάθεια συνδιαλλαγής και ειρηνικής συνύπαρξης ή σε πολεμική σύγκρουση;

Ελπίζω στο πρώτο. Γνωρίζω ανθρώπους που προσπαθούν να ενισχύσουν τη φιλία που υπάρχει και τη συνεργασία, επιχειρηματίες και πολιτικούς ακόμη. Θα αναφέρω και πάλι τον Γιώργο Παπανδρέου, που έχει άριστες σχέσεις με Τούρκους πολιτικούς, με τον Εκρέμ Ιμάμογλου, τον δήμαρχο Αγκύρας και συνεχώς, χωρίς να παραχωρεί το ελάχιστο από τα ελληνικά συμφέροντα και την ελληνική  κυριαρχία, πάντα μιλά υπέρ της φιλίας. Κάποιοι άνθρωποι, κάποιες καταστάσεις και κάποια ΜΜΕ επιβιώνουν μέσα αυτό το κλίμα του φόβου και της κόντρας που υπάρχει ανάμεσα τις δυο χώρες και φυσικά το ενισχύουν γιατί τους δίνει λόγο ύπαρξης, μιλώ τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Τουρκία.

Είμαι μέρος της ελληνικής πολιτείας, εδώ ζω, εδώ αναπνέω, εδώ αν βρέξει θα βραχώ. Κάποιοι βλέπουν ότι αναφέρομαι μόνο στην ελληνική πλευρά. Μπορώ να πω πράγματα και για την Τουρκία. Είμαι από τους λίγους μουσουλμάνους που ξέρουν τι θα πει Σεπτεμβριανά, που λένε ότι κάθε Κούρδος δεν είναι τρομοκράτης … Δεν δίνω το δικαίωμα σε κανέναν να με βάλει σε μία ζυγαριά του με το τι κάνει η Τουρκία. Υποτίθεται ότι είμαστε ένα κράτος ευρωπαϊκό, έχουμε νόμους και το Σύνταγμά μας και δεν δέχομαι να μπω σε σύγκριση με το τι κάνει η Τουρκία. Ο μόνος στόχος μου είναι να συνυπάρχω στον τόπο μας με τους ανθρώπους μας.

Να πω στο τέλος ότι η αποδοχή του διαφορετικού, κάθε διαφορετικού, απαιτεί  παιδεία και παιδεία δεν είναι μόνο τα σχολεία. Χρειάζεται γενικότερη διαβούλευση, δυστυχώς, δεν τα συζητάμε αυτά τα θέματα… Πρέπει  οι δημοκρατικοί άνθρωποι να βγουν να μιλήσουν γιατί κάτω από το χαλί μεγαλώνει ένα τέρας που σε κάθε ευκαιρία θα κάνει κακό σε όλους μας.

Σε ευχαριστώ για την ειλικρίνεια και την αντικειμενικότητά σου. Αυτό χρειαζόμαστε στην περιοχή μας, είμαστε όλοι άνθρωποι ειλικρινείς και καλόπιστοι, δεν χρειάζεται να υπάρχουν θεωρίες συνομωσίας.

Πηγή: gnomionline.gr