Finita la politica pummaro

Finita la politica pummaro

Άντε στην Ελλάδα, τα έχουμε συνηθίσει από χρόνια, ατέλειωτες συνεδριάσεις, ομιλίες ή γραπτά, χωρίς νόημα και ουσία, απλά μια παράθεση προτάσεων για να περνά η ώρα. Αυτό ήταν το χαρακτηριστικό του κονκλάβιου του Σύριζα, αυτό έκανε τον Κασσελάκη να πει, τέλος τα τεράστια κείμενα με σάλτσες, τέλος η πολιτική pummaro. Απόλυτα πετυχημένος στην περίπτωση των δήθεν αριστερών που πιστεύουν πως έχουν το αλάθητο του Πάπα. Προσοχή τώρα. Υπάρχει μια τεράστια πολιτισμική διαφορά, μεταξύ Αμερικής (USA) και Ευρώπης. Στην γηραιά ήπειρο, για να πούμε κάτι, μπορεί να ξεκινήσουμε από τον Αριστοτέλη, να περάσουμε στον Σενέκα, να μείνουμε για λίγο στην διαφώτιση, να πλησιάσουμε και τον Σαρτρ, για να φθάσουμε στο συμπέρασμα. Την ίδια ώρα, ένας Αμερικανός με μόλις δυο αιώνες ιστορία και με την φιλοσοφία to the point, θα φθάσει στο ίδιο συμπέρασμα σε 1-2 λεπτά. Ε, μένοντας πολλά χρόνια στην Αμερική, έχει γαλουχηθεί ο Κασσελάκης με την φιλοσοφία to the point. Ωστόσο, δεν ήταν αυτό στο οποίο αναφέρθηκε, ανασύροντας την γνωστή σάλτσα. Ήταν αυτό στο οποίο προαναφερθήκαμε, τα δήθεν διανόησης κείμενα, η ακατάσχετη μπουρδολογία, χωρίς καμμιά σχέση με φιλοσοφικές σχολές και θεωρίες, χωρίς αρχή και τέλος και κυρίως χωρίς λογικό πολιτικό συμπέρασμα. Αυτό που το βαριόμαστε και οι Έλληνες-Ευρωπαίοι και που το έχουμε υποστεί όχι μόνον από τους illuminati που πήραν πόδι από τον Σύριζα, αλλά και σε άλλες κοινωνικές περιπτώσεις, ακόμη και στην επιχειρηματικότητα-οικονομία. Ε, όντως δεν αντέχεται, ας είναι και καλή σάλτσα όπως η pumarro ή η Κύκνος. Για κέτσαπ, ούτε λόγος, μόνο στο hot dog, ποτέ σε μακαρόνια.

Μας ξεπέρασε η πρώην Σοβιετία

Μέσα Νοεμβρίου και περιμένουμε τον μοναδικό αριθμό που θα αντικαταστήσει ΑΦΜ και ΑΜΚΑ, για να πάμε να κάνουμε αίτηση για νέα ταυτότητα, όταν έχουμε και πάλι αυτή την δυνατότητα, ώστε να μην ταξιδεύουμε με τις σημερινές ξεφτισμένες παντόφλες. Όχι τίποτε άλλο, στο Κίκοβο πάμε και μας κοιτούν με μισό μάτι οι Βούλγαροι αστυνομικοί, καθώς σε αυτή την πρώην κομμουνιστική χώρα, έχουν από χρόνια τις νέες ταυτότητες. Και πώς να μην τις έχουν. Όλα τα κράτη της πρώην ανατολικής Σοβιετίας, μας έχουν ξεπεράσει σε ανάπτυξη, πλην Βουλγαρίας, ενώ εδώ η Σοβιετία της Ανατολής, ακόμη να φτιάξει κτηματολόγιο, ακόμη να κάνει αναδασμούς, ακόμη να πατάξει φορολογία και φοροδιαφυγή, ακόμη να γίνει Ευρωπαϊκή χώρα. Αν προσθέσουμε την διαφθορά παντού και την καταλήστευση χρημάτων εγχώριων και της ΕΕ, αντιλαμβάνεται κανείς ότι είμαστε 50 χρόνια πίσω από τον πολιτισμό, μια χώρα πτωχευμένη και καταχρεωμένη. Κρίμα, καθότι η πατρίδα μας είναι πολύ πλούσια, σε αγρούς, σε θάλασσα, σε ηλιοφάνεια, έχει όλες τις δυνατότητες να κάνει τους κατοίκους της να ζουν αν όχι πλουσιοπάροχα, τουλάχιστον με αξιοπρέπεια και όχι να περιμένουν τα επιδόματα και τα pass της …ελεημοσύνης.

Αυτή η «ιδιαιτερότητα» μας έφαγε

«Κάθε φορά που βρίσκομαι στη Θράκη, αισθάνομαι την ιδιαιτερότητά της», είπε η ΠτΔ ξεκινώντας την ομιλία της έχοντας αναγορευτεί, στην Κομοτηνή, επίτιμος διδάκτορας του ΔΠΘ. Και εξήγησε την κατά την ίσια ιδιαιτερότητα. Να πούμε και εμείς τα δικά μας περί ιδιαιτερότητας. Έρεαν λόγω της «ιδιαιτερότητας» τα ευρωπαϊκά λεφτά καταλήγοντας στις τσέπες επενδυτών, κυρίως εκτός Θράκης, αφήνοντας ΒΙΠΕ συντρίμμια και υπανάπτυξη. Όχι μια απλή σπατάλη, αλλά καταλήστευση κονδυλίων, τα οποία ποτέ δεν ζητήθηκαν πίσω ούτε θα ζητηθούν. Μια ιδιαιτερότητα που αφορά στο να κάνει ότι θέλει το «γκέτο της Ιώνων», παρεμβαίνοντας στην ζωή Ελλήνων πολιτών για να τους κρατά στο σκοτάδι, μακριά από την σύγχρονη Ευρώπη. Ένα «γκέτο» που όσο παραμένει, την δουλειά του κάνει, χωρίς εμείς να κάνουμε την δική μας, για να το αντιμετωπίσουμε. Ιδιαιτερότητα και η απουσία αναδασμών σε μια αγροτική περιοχή, ιδιαιτερότητα της Θράκης, κυρίως, ότι ο πολιτικός κόσμος νομίζει πως κάνει τα κουμάντα στην περιοχή. Αυτό το τελευταίο, σκεφτείτε σε σχέση με το σχέδιο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη ή με το σε τι κατέληξε το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης.

Στολίδια και στον δρόμο για Ροδίτη

Τώρα που ξεκίνησε ο χριστουγεννιάτικος στολισμός, εκεί προς τον Ροδίτη και λίγο πριν από το σημείο της φωτογραφίας, ας μπουν φωτεινά στολίδια στους στύλους, τουλάχιστον να φωτίζουν την περιοχή αυτά, έστω και ελάχιστα, καθότι τα φώτα στους στύλους παραμένουν για χρόνια σβηστά. Οι κάτοικοι της περιοχής τον αποκαλούν, ο δρόμος του σκοταδιού, σε αντίθεση με την κατάφωτη διασταύρωση της Εγνατίας. Αν δε μπουν στους στύλους και εκείνα τα σπιράλ νέον που περιβάλουν την κολώνα, Λας Βέγκας θα γίνει η περιοχή.

Πόσοι οι αριστεροί και πόσοι οι σοσιαλιστές;

Εντωμεταξύ, ποιος αλήθεια πιστεύει ότι το 35% που πήρε ο Σύριζα και έκανε κυβέρνηση ήταν αριστεροί; Προφανώς και δεν ήταν. Όπως δεν ήταν σοσιαλιστές το 47% που έφερε την Αλλαγή στον τόπο και το ΠαΣοΚ στην εξουσία. Το θέμα είναι τι κάνουν τα κόμματα όταν παίρνουν την εξουσία, ότι θέλει ο λαός ή ότι πρέπει για τον λαό; Ο Ποπολάρος πιστεύει το δεύτερο, ότι πρέπει για τον λαό και πάντως, όχι για τους κοτζαμπάσηδες, τις πολυεθνικές, τους έξωθεν από παλιά σχεδόν ιδιοκτήτες της πατρίδας μας. Άλλο όλοι αυτοί και άλλο ο λαός. Και μέσα στον λαό υπάρχουν διαβαθμίσεις πλούσιοι, μεσαίων εισοδημάτων, φτωχοί, πένητες. Μια αριστερή, σοσιαλιστική κυβέρνηση, θα πρέπει να διανείμει τον παραγόμενο πλούτο ικανοποιώντας όλους και περισσότερο τους μη έχοντες, δίνοντας παράλληλα στην χώρα αναπτυξιακή προοπτική. Γίνεται αυτό; Ε, τι να σας πει και ο Ποπολάρος, ελπίζουμε πως κάποιος θα το κάνει, για αυτό και πάμε και ψηφίζουμε. Αν δεν πάμε, δεν είναι που χάνουμε την ευκαιρία, είναι που βλέπουμε πως κανείς δεν θέλει να το κάνει. Υπάρχει βέβαια η ελπίδα και αυτή πεθαίνει τελευταία. Αλλά παθαίνει. Ε, κάπου εκεί κοντά είμαστε στην Ελλάδα.