«Η ελληνική μελισσοκομία ασφυκτιά. Εισαγωγές χωρίς έλεγχο, παραγωγοί χωρίς στήριξη και μαύρα μεσάνυχτα στον καταναλωτή για το τί τρώει»

Η ελληνική μελισσοκομία, ένας κλάδος με βαθιά ριζωμένη παράδοση και εξαιρετική ποιότητα, βρίσκεται σήμερα σε καθεστώς ασφυξίας. Οι παραγωγοί βλέπουν τις τιμές να καταρρέουν, την αγορά να πλημμυρίζει από εισαγόμενο μέλι αμφιβόλου ποιότητας, και την Πολιτεία να σιωπά.

Αθρόες εισαγωγές χωρίς σοβαρούς ελέγχους

Το ελληνικό μέλι δυστυχώς προσπαθεί να ανταγωνίζεται πλέον τα φθηνά εισαγόμενα προϊόντα, ως συνήθως κατώτατης ποιότητας κυρίως από Κίνα και Ουκρανία.

Οι ποιοτικοί έλεγχοι είναι ελλιπείς, με αποτέλεσμα να κυκλοφορεί μέλι που δεν καλύπτει τα ευρωπαϊκά πρότυπα, αλλά φτάνει στον καταναλωτή με χαμηλή τιμή και παραπλανητική σήμανση. Οι εισαγωγές δεν συνοδεύονται από υποχρεωτική αναγραφή χώρας προέλευσης στο τελικό προϊόν και στις διάφορες προσμίξεις (αλχημείες).

 

Ουκρανία: Ειδική μεταχείριση χωρίς ισοτιμία

Παρότι δεν είναι μέλος της ΕΕ, η Ουκρανία απολαμβάνει αδασμολόγητες εισαγωγές μελιού μέσω ειδικής ποσόστωσης (kvot), που για το 2024 ξεπέρασε τους 44.000 τόνους. Η ποσότητα αυτή υπερβαίνει κατά πολύ την ελληνική παραγωγή, δημιουργώντας αθέμιτο ανταγωνισμό. Το μέλι εισάγεται χωρίς ουσιαστικούς ελέγχους, ενώ οι Έλληνες παραγωγοί υποχρεώνονται σε αυστηρές προδιαγραφές και φορολογικές επιβαρύνσεις.

Ασφυκτικό κόστος παραγωγής

Οι μελισσοκόμοι αντιμετωπίζουν εκτόξευση του κόστους σε:

• Καύσιμα για μετακινήσεις και τροφοδοσία των μελισσιών και ενέργεια.
• Ζαχαροζύμαρα και σιρόπια για ενίσχυση των πληθυσμών και διαχείμανση των μελισσοσμηνών.
• Εφόδια και υλικά για συντήρηση, φάρμακα μεταφορά αποθήκευση, απολυμάνσεις κλπ.
• Η μείωση της ανθοφορίας λόγω κλιματικής αλλαγής και πυρκαγιών επιτείνει την κρίση.

Τι ζητά το ΑΚΚΕΛ:

• Αυστηρούς ποιοτικούς ελέγχους σε όλες τις εισαγωγές μελιού.
• Υποχρεωτική αναγραφή χώρας προέλευσης στο τελικό προϊόν ακόμη και για μικρές ποσότητες ανάμιξης.
• Διαφάνεια στις ποσότητες εισαγωγών και αναθεώρηση των αδασμολόγητων ποσοστώσεων, την “σωστή πλευρά της ιστορίας” είναι αδιανόητο να την πληρώνουν οι μελισσοκόμοι.
• Στήριξη της εγχώριας παραγωγής με ενισχύσεις, εκπαίδευση και προώθηση του ελληνικού μελιού.
• Μείωση του κόστους παραγωγής με φορολογικά και ενεργειακά μέτρα.

Η ελληνική μελισσοκομία δεν ζητά προνόμια. Ζητά ισοτιμία, διαφάνεια και αξιοπρέπεια. Αν η Πολιτεία συνεχίσει να αδιαφορεί, τότε το μέλι μας θα γίνει ανάμνηση, και μαζί του θα χαθεί ένα κομμάτι της εθνικής μας ταυτότητας.