Η πόλη με τα ενοικιαστήρια
Η πόλη με τα ενοικιαστήρια
Πλέον και στην Ερμού που και από το όνομα και μόνο την λες εμπορική οδό, τα ενοικιαστήρια αυξάνονται και πληθύνονται δείχνοντας την δυναμική της τοπικής οικονομίας, η οποία στηρίχθηκε στην κατανάλωση και όχι στην παραγωγή. Κρίμα που τα μαγαζιά δεν μπορούν να μετατραπούν σε κατοικίες, θα είχαν νοικιαστεί στο πι και φι και σε καλή τιμή. Οι φορείς πάντως, το έκαναν το καθήκον τους, «οι 17 υπογραφές είναι καλύτερες από μια»…, αν και με υπογραφές δεν βάφονται αυγά. Και βέβαια, είτε μπουν 17 είτε μια, φτάνει για «πιστοποιητικό θανάτου» της τοπικής αναπτυξιακής διαδικασίας. Και βέβαια, από πόλη πολιτισμική και πολύχρωμη, η Κομοτηνή μετατρέπεται σε πόλη με τα ενοικιαστήρια.
Θα μας σώσει ο κρατικός καπιταλισμός
Εντωμεταξύ, να δείτε πως όσο σκουραίνουν τα πράγματα τοπικά, όλο και θα αναβιώνουν παλιά και πρόσφατα σχέδια για απογειωθεί το αεροπλάνο της ανάπτυξης. Να δείτε που μπορεί να πλασαριστεί και πάλι ο σχεδιασμός, διακομματικός, για την ανάπτυξη της Θράκης. Τώρα, από πού και ως που, πολιτικοί άμεσα εξαρτημένοι από τα κόμματα τους, μπορούν να έχουν άποψη για την επιχειρηματικότητα σε καπιταλιστικές συνθήκες οικονομίας; Σε ποια άλλη χώρα μια επιτροπή βουλευτών, έχει προτείνει αναπτυξιακή επιχειρηματική πολιτική; Αυτά γινόταν στη Σοβιετία, όπου η κομματική νομενκλατούρα εκπονούσε και εφάρμοζε πενταετή-επταετή οικονομικά προγράμματα, τα οποία αποτύγχαναν παταγωδώς, αλλά το κόμμα παρουσίαζε στοιχεία που «αποδείκνυαν» την επιτυχία τους και την ευημερία των πολιτών-υπηκόων. Έτσι και στην Ελλάδα, χώρα καπιταλιστική στα χαρτιά, αλλά κρυπτοκομμουνιστική στην συμπεριφορά, διακομματική νομενκλατούρα εκπόνησε αναπτυξιακό σχέδιο και μας είπαν πως θα ο κρατικός καπιταλισμός θα φέρει την ανάπτυξη.
Ζούμε από την προστιθέμενη αξία
Εντωμεταξύ, λέτε οι Κινέζοι να κάνουν πράξη την προειδοποίηση πως θα ρίξουν στην αγορά, μάλλον στην εσωτερική δική τους, ακριβά προϊόντα από δυτικές φίρμες σε εξευτελιστικές τιμές; Να κυκλοφορούν οι Κινέζοι με Louis Vuitton, Hermès, Chanel και με iphone; Δεν τους συμφέρει, καθότι θα χάσουν ως χώρα παραγωγής των περισσότερων από τις δυτικές φίρμες. Θα χάσουν την παραγωγή, όχι σε αξία. Καθότι, δέστε πως ζούμε ευρωπαίοι και αγγλοσάξονες. Παράγει η Κίνα ένα προϊόν με κόστος 10 ευρώ. Το φέρνουμε στον δυτικό κόσμο και το πουλάμε 100. Από τα 100 ευρώ κερδίζει η επιχείρηση, οι σχεδιαστές, οι πωλητές, οι διαφημιστές, το κράτος από φόρους, κερδίζουν όλοι και ζουν μια καλή ζωή, μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον. Είναι η αυξημένη προστιθέμενη αξία σε αυτά τα προϊόντα που συντηρούν τον δυτικό κόσμο. Και τώρα αυτόν τον μονοπολικό κόσμο, Ρώσοι και Κινέζοι θέλουν να τον κάνουν πολυπολικό. Έχουν και αυτοί δισεκατομμύρια κόσμο που θέλουν καλύτερη ζωή.
Φραγκίσκος, μόνον κατά όνομα
Ο Πάπας Φραγκίσκος πέθανε σε ηλικία 88 ετών και το Κολέγιο των Καρδιναλίων συγκεντρώνεται στην Καπέλα Σιξτίνα για την εκλογή του νέου «Μέγιστου Αρχιερέα» (Pontifex Maximus), σε ένα συναρπαστικό και μυστικιστικό τελετουργικό. Αυτά τα περί διαδοχής, εμείς τα ξέρουμε από τις ταινίες και κυρίως από τους Illuminati (Οι Πεφωτισμένοι) με τον Χανκς. Κατά τα λοιπά, ήταν ο Πάπας των φτωχών; Ε, ναι φαίνεται να ζούσε λιτά, αλλά δεν έκανε και πολλά, έστω και λίγα, υπέρ των φτωχών. Και ούτε θα καταφέρει να κάνει ο επόμενος, οι επόμενοι. Το Βατικανό είναι ένα πανίσχυρο θρησκευτικό, οικονομικό, πολιτικό, διπλωματικό σύστημα, το οποίο προφανώς και δεν έχει στόχο να τραφούν όσοι πεινούν να ξεδιψάσουν όσοι δεν έχουν να πιούν, να ζήσουν δημοκρατικά όσοι καταπιέζονται. Αν μπορούσαμε να ρωτήσουμε τους ιθαγενείς της λατινικής Αμερικής τι τράβηξαν για να γίνουν καθολικοί… Στην φωτογραφία, ο πίνακας «Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης», έργο του Ελ Γκρέκο.
Και οι χουνταίοι στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ»
Πέρασαν 58 χρόνια από την 21 Απριλίου του 1967, τότε που πραξικοπηματίες στρατιωτικοί κατέλυσαν την δημοκρατία και έβαλαν την χώρα σε επτάχρονη χούντα. Ένα σωρό ήταν όσοι συνεργάστηκαν με τους χουνταίους, κατέδωσαν δημοκράτες, πλούτισαν, πήραν θέσεις, αλλά στο τέλος με τον χαρακτηρισμό του «στιγμιαίου», ελάχιστοι τιμωρήθηκαν. Όλοι εξαγνίστηκαν στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και έζησαν αυτοί καλά, με τα πλούτη και τις θέσεις τους. Στην ίδια κολυμβήθρα όπου εξαγνίστηκαν οι δωσίλογοι, οι συνεργάτες των ναζί και άλλοι όσοι στην σύντομη ιστορία του νεοελληνικού κράτους οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή ή αποτέλεσαν μίσθαρνα όργανα των ξένων. Μια χαρά έζησαν τα παπαδοπουλάκια, μια χαρά ζουν οι απόγονοι τους και τα σύγχρονα παπαδοπουλάκια. Μια «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» η σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Φάγαμε φάγαμε, φάγαμε, τώρα …δίαιτα
Ένα γράμμα κάνει την διαφορά αυτές τις μέρες και αναφορικά της ατάκας στην ταινία με τον Μαυρογιαλούρο. Εκεί έλεγαν «φάγανε, φάγανε, φάγανε…», ενώ εμείς λέμε «φάγαμε, φάγαμε, φάγαμε…», γιατί Πάσχα είναι αυτό, ότι μας έμεινε τα δώσαμε στα σουπερμάρκετ, τα φάγαμε και ησυχάσαμε. Και ευτυχώς που έρχεται η εποχή της δίαιτας, καθώς σε 1-2 μήνες πως θα εμφανιστούμε στις παραλίες χωρίς να ρουφάμε τις κοιλιές μας. Εντωμεταξύ, στο ερώτημα αν ήταν το πιο ακριβό Πάσχα, η απάντηση είναι εύκολη, ναι ήταν αλλά και πώς να ήταν με τους δασμούς του Τραμπ, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον εισαγόμενο πληθωρισμό και τις ζωονόσους που έπληξαν τα κατσίκια και τα αρνιά. Άραγε, είναι αυτά που έκαναν το φετινό Πάσχα το πιο ακριβό από την Ανάσταση του Κυρίου; Ε, να εδώ και πάλι ένα γράμμα κάνει την διαφορά και επιστρέφουμε στο «φάγανε, φάγανε, φάγανε…».
