Kώστας Ιατρίδης: “Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια της αναμονής”

Η γεωπολιτική μας γειτονιά αλλάζει ραγδαία. Η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μετατρέπεται σε ενεργό πεδίο ανταγωνισμών, ευκαιριών αλλά και ακραίων απειλών. Κάθε καθυστέρηση, κάθε αδράνεια και κάθε ψευδαίσθηση σταθερότητας κοστίζει πλέον ακριβά. Και η Ελλάδα, οφείλει να σταματήσει να αντιδρά και να αρχίσει να σχεδιάζει.

Απέναντι σε έναν γείτονα που εκφράζει ρητά και επιδιώκει εμπράκτως μια αναθεωρητική ατζέντα, η ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχει την πολυτέλεια της εσωστρέφειας, ούτε της αναβλητικότητας. Χρειαζόμαστε εθνική στρατηγική με συνέπεια, προβολή ισχύος και ξεκάθαρη στοχοθεσία. Όχι αποσπασματικές δηλώσεις, ούτε διακηρύξεις καλών προθέσεων για εσωτερική κατανάλωση.

Απαιτούνται άμεσες κινήσεις, ρεαλιστικές αλλά και εθνικά τολμηρές.

Η Ελλάδα πρέπει να σταματήσει να αφήνει ανενόχλητη την τουρκική προπαγάνδα στο διεθνές πεδίο. Οι επεκτατικές δηλώσεις και οι απειλές του τουρκικού ηγετικού καθεστώτος δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες. Το Υπουργείο Εξωτερικών οφείλει να μιλά τη γλώσσα της διεθνούς κοινής γνώμης και όχι του εσωτερικού πολιτικού ακροατηρίου. Η παρουσία στα think tanks, στον Τύπο, στα πανεπιστήμια, και στις ξένες κυβερνήσεις πρέπει να είναι σταθερή, τεκμηριωμένη και επαγγελματική.

Οφείλει να αποκτήσει επίσημο, θεσμικά οργανωμένο λόμπι στις Ηνωμένες Πολιτείες και στις Βρυξέλλες. Οι ελληνοαμερικανικές οργανώσεις έχουν προσφέρει πολλά, αλλά δεν αρκούν. Χρειαζόμαστε επαγγελματίες όχι απαραίτητα ελληνικής καταγωγής, με ισχυρές προσβάσεις σε Κογκρέσο, think tanks, ΜΜΕ και διοικήσεις. Το Ισραήλ είναι υπόδειγμα προς αυτή την κατεύθυνση. Ούτε η φιλία, ούτε η ιστορία αρκούν. Χρειάζονται μηχανισμοί επιρροής.

Η έλλειψη επίσης συμφωνίας ΑΟΖ Ελλάδας–Κύπρου αφήνει γεωπολιτικό κενό, το οποίο η Τουρκία το εκμεταλλεύεται με επιθετική ευελιξία. Η Τουρκία προβάλλει τον παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, επιχειρώντας να αποκόψει την Ελλάδα από την Ανατολική Μεσόγειο. Η Αθήνα πρέπει να πάψει να περιμένει κατάλληλες στιγμές. Το κατάλληλο timing το διαμορφώνεις και δεν το περιμένεις.

Η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία είναι εθνική πράξη στρατηγικής ενοποίησης και διεθνούς νομιμότητας. Εδραιώνει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, ενισχύει την επήρεια των νησιών μας και αποδομεί την τουρκική αναθεωρητική αφήγηση.

Η Ελλάδα πρέπει να πάψει να αναβάλλει συμφωνίες με γειτονικά κράτη, περιμένοντας ιδανικές συνθήκες που δεν έρχονται ποτέ. Η αναβλητικότητα είναι πολιτικό ρίσκο.

Η Ελλάδα, ως το μοναδικό Ορθόδοξο κράτος στην Ε.Ε. και την Ανατολική Μεσόγειο, οφείλει να αναλάβει διεθνείς πρωτοβουλίες για την προστασία των χριστιανικών κοινοτήτων της Μέσης Ανατολής. Δεν πρόκειται απλώς για θέμα πίστης ή πολιτισμού , αλλά για σταθερότητα, ιστορική ευθύνη και ανθρωπιστική πολιτική με διεθνές αποτύπωμα.

Η ελληνική ομογένεια στην Αμερική, στον Καναδά και αλλού, είναι ένα ανεκμετάλλευτο γεωστρατηγικό κεφάλαιο. Τα προξενεία γνωρίζουν ελάχιστους από τους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της διασποράς. Χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο επανασύνδεσης με την ομογένεια, όχι μόνο για πολιτιστικούς λόγους, αλλά για να αποκτήσει η Ελλάδα διεθνή ερείσματα και κοινωνική επιρροή σε κρίσιμες πρωτεύουσες.

Η χώρα μας δεν έχει το προνόμιο της γεωπολιτικής αδιαφορίας. Η εξωτερική μας πολιτική δεν μπορεί να είναι εξισορροπητική μεταξύ απειλών και αυταπατών. Πρέπει να είναι σαφής, στρατηγική και κυρίως ενεργητική. Να κινείται με προνοητικότητα, να μην αιφνιδιάζεται, να μη σιωπά. Η εποχή απαιτεί διπλωματική αποφασιστικότητα με εθνική αυτοπεποίθηση. Γιατί σε μια περιοχή που μετασχηματίζεται, η στασιμότητα ισοδυναμεί με υποχώρηση.