Με το …σπινθηροβόλο βλέμμα αγελάδας

Με το …σπινθηροβόλο βλέμμα αγελάδας

Είσαι δημοσιογράφος, καλείς τον υπουργό που τον λένε Σπύρο και το άλλαξε σε Άδωνις, σου λέει πως ο πρωθυπουργός έφερε έναν Βραζιλιάνο ποδοσφαιριστή στην Ελλάδα και εσύ τον κοιτάς με βλέμμα αγελάδας και χαζογελάς. Η ίδια υπουργάρα, προειδοποιεί ή μήπως απειλεί ότι θα έχουμε τον χειρότερο χειμώνα από το 1942, τότε που πέθαινε κόσμος στον δρόμο, και να βρει ο κόσμος εναλλακτικές λύσεις για να ζεστάνει τα σπίτια του, και συνεχίζεις να τον κοιτάς με βλέμμα αγελάδας. Άλλος δημοσιογράφος επίσης με βλέμμα αγελάδας, βλέπει ιεράρχη τραγόπαπα να λέει ότι οι γυναίκες φταίνε που βιάζονται.

Με το ίδιο …αγέρωχο βλέμμα αγελάδας, δημοσιογράφοι βλέπουν ακόμη και υπουργούς να λένε λίγο πολύ πως ο αρχηγός του τρίτου κόμματος είναι κάτι σαν προδότης και για αυτό του παρακολουθούσε το τηλέφωνο η ΕΥΠ. Πάντα με το βλέμμα αγελάδας, δημοσιογράφοι ανακοινώνουν πως άμα πέρασαν δέκα χρόνια και δεν βεβαιώθηκαν τα χρέη σου, θα χαριστούν και δεν μπαίνουν στον κόπο να αναρωτηθούν πως γίνεται και για ποιους, να πέρασαν δέκα χρόνια και να μην βεβαιώθηκαν χρέη τους;

Πάλι με το σπινθηροβόλο βλέμμα αγελάδας, δημοσιογράφοι περνούν στο ντούκου τα υπερκέρδη διυλιστηρίων που δεν δικαιολογούνται από τον όγκο πώλησης, αλλά επειδή απλά κρατούν ψηλά την τιμή και θησαυρίζουν. Αυτό το βλέμμα της αγελάδας, το έχουν επίσης κρατικοί λειτουργοί, δικαστικοί, υπεύθυνοι ελεγκτικών μηχανισμών, προφανώς πολιτικοί…

Το είχαν και σε άλλες εποχές, μόνο που τότε πάλι δημοκρατία της έλεγαν, αλλά δεν ήταν. Και αυτοί, οι «τιμητές», περνούσαν και τότε ζωή και κότα. Άλλωστε, το βλέμμα το αγελάδας, δεν διαφέρει και πολύ από αυτό της κότας. Άσε που τι να κάνουν και όλοι αυτοί οι δύσμοιροι, όταν την χώρα την αποσταθεροποιεί ο Πούτιν και ο Ερντογάν… Τον ήρωα; Και ποιος θα πληρώσει το σούσι, το νέο κινητό, το καινούργιο αυτοκίνητο, το εξοχικό, τις διακοπές στην Μύκονο, τις κόκες…

Αμ είναι δύσκολη η ζωή και δεν βγαίνει χωρίς βλέμμα αγελάδας…

Όταν θα «καθίσουν» τα μπαλώματα

Προ ημερών, ο δήμαρχος Αλεξανδρούπολης τα έψαλε στο γραφείο του στις εταιρείες του έργου του φυσικού αερίου που μετέτρεψαν την πόλη σε εμπόλεμη ζώνη. Κάπως αργά, καθότι ότι ήταν να γίνει έγινε. Το ίδιο και στην Κομοτηνή. Όχι πως τους τα έψαλε και ο δικός μας δήμαρχος, κάτι σαν Χάρκοβο γίναμε και εμείς. Και σε ότι αφορά στα μπαλώματα της …αποκατάστασης, όταν θα «καθίσουν», γιατί θα «καθίσουν», ο δρόμος με τις κοφτερές κοτρόνες, η Σοφούλη, θα μας φαίνεται πιο ομαλός και από ιταλική αουτοστράντα. Έρχονται στο σπίτι σου, σπάζουν ρημάζουν, δήθεν αποκαθιστούν και εσύ δεν λες τίποτα, κάνεις πως κοιμάσαι και γυρίζεις από το άλλο πλευρό. Αυτό το «δεν κάνω τίποτα», να το προσέξουμε λίγο, έχει αρχίσει και γίνεται κυρίαρχη πολιτική στην αυτοδιοίκηση γενικότερα.

Με τις σημαίες κάτι να κάνουμε…

Σημαιοστολίστηκε και πάλι η πόλη με αφορμή την έλευση της εικόνας «Άξιον Εστίν», αλλά κάτι δεν κάνουμε καλά. Να, οι σημαίες, έτσι όπως είναι αναρτημένες στις κολώνες δείχνουν να είναι μεσίστιες και τις παίρνει ο αέρας. Θα μπορούσαμε να βάλουμε τις σημαίες κάθετα, στερεώνοντας στην πάνω ή και στην κάτω πλευρά ξύλινες ή αλουμινένιες βάσεις ώστε οι σημαίες να «στέκονται» και όχι να πηγαίνουν πέρα δώθε. Και βέβαια, αυτό να γίνει μια φορά και οι σημαίες με τις προσαρμογές να αποθηκεύονται μέχρι την επόμενη φορά.

Με κατοχικό χειμώνα μας τρομοκρατούν

Κατά τον μπουμπούκο, τον Σπύρο που έγινε Άδωνις, έρχεται ο πιο δύσκολος χειμώνας από αυτόν του 1942, τότε στην κατοχή που κατά τον Ε. Σκιαδά, «υπήρξε ο πιο δραματικός χειμώνας της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Ποτέ άλλοτε, είτε σε καιρούς επαναστάσεων, πολέμων και εθνικών κινδύνων είτε σε περιόδους φυσικών καταστροφών, δεν καταγράφηκε τόσο μεγάλος αριθμός θυμάτων και ακόμη περισσότερο απαξίωση και εξευτελισμός της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας». Τώρα τι τον έπιασε τον υπουργό και αντί να κάνει την δουλειά του υπηρετώντας τον λαό, προσπαθεί να τον τρομοκρατήσει κοιτώνα από ψηλά με τα βουλευτικά και όποια άλλα εισοδήματα έχει, άγνωστο. Τον χτύπησε ο ήλιος, τον βάρεσε η αλαζονεία, του τα λένε και τα λέει; Σε κάθε περίπτωση, ανίκανος να κάνει οτιδήποτε για να βελτιώσει την ζωή μας, τάσσεται όπως και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος με τους ναζί της Ουκρανίας και εκτελεί κατά γράμμα ότι θέλουν οι υπεραντλατικοί …σύμμαχοι μας. Πάντως, να σημειώσουμε πως ο λιμός του 1942, έπληξε κυρίως την ελληνική πρωτεύουσα και το επίνειό της, εκεί δηλαδή που ψηφίζεται η υπουργάρα. Να τον εκλέξουν ξανά, να τους τρομοκρατεί περισσότερο και με άλλες πολιτικές ανοησίες.

Και ο παππούς με το φανελάκι; Μπα, με κουβέρτα

Με άνοιγμα της βεντάλιας των δικαιούχων του επιδόματος θέρμανσης  μέσω της αύξησης των εισοδηματικών ορίων στα επίπεδα των 40.000 – 45.000 ευρώ και με ένα κονδύλι που αναμένεται να υπερβεί τα 200 εκατ. ευρώ σχεδιάζει η κυβέρνηση να σβήσει μέρος της φωτιάς που προκαλούν στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς οι ανατιμήσεις σε πετρέλαιο θέρμανσης και φυσικό αέριο. Η ίδια κυβέρνηση που σε μόλις δυο μήνες έχει δώσει 3 δις ευρώ στους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας. Δηλαδή, το ένα τρίτο να έδινε για επιδότηση θέρμανσης και ο παππούς με το φανελάκι θα ήταν στο σπίτι τον χειμώνα. Και με το ένα πέμπτο, πάλι θα ζεσταινόμασταν τον χειμώνα. Σκεφτείτε δε πως τα δωράκια στους παρόχους, μπορεί να φτάσουν και τα 10 δις, χρήματα με τα οποία μπορούσε να αλλάξει η παραγωγική δομή της χώρας, αντί να γίνονται εισόδημα για εξαγορές και μεγέθυνση των επιχειρηματικών ομίλων που σε λίγο θα ελέγχουν τα πάντα στην χώρα.