Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής: Αφιέρωμα στον αείμνηστο Κομοτηναίο μαθηματικό Σάκη Λιπορδέζη- “Ο Λαθρεπιβάτης της Τέχνης”

Το αφιέρωμα στον Σάκη Λιπορδέζη, έναν «λαθρεπιβάτη» της Τέχνης, και η βράβευση της οικογένειάς του για το έργο του, βρέθηκε στο κέντρο της τελετής λήξης του Παιδικού Φεστιβάλ ΠΕ Ροδόπης το πρωί της Πέμπτης 11 Μαΐου στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής, όπως διαβάζουμε σε άρθρο του paratiritis-news.gr.

Το φεστιβάλ είχε τον τίτλο « Math Art – Art Math : Ανακαλύπτω τα μαθηματικά στις εικαστικές τέχνες», κάτι το οποίο ταίριαζε στον αείμνηστο μαθηματικό, ο οποίος είχε πάθος και με την Τέχνη, και την σύνδεσή της με την μεγάλή του αγάπη, τα μαθηματικά. Για αυτό και ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Νίκος Τσαλικίδης βράβευσε την οικογένεια του μαθηματικού και δασκάλου Αθανασίου Λιπορδέζη, ευκλεούς τέκνου της Ροδόπης, για την αγάπη του προς τη μαθητιώσα νεολαία, το λειτούργημα του δασκάλου που υπηρέτησε εφ’ όρου ζωής και την υψηλή του παιδαγωγία, την αφοσίωσή του στην επιστήμη των μαθηματικών και την άμβλυνση των περί αυτών στερεοτύπων, την προβολή υγιών προτύπων όπως ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή, αλλά και τη σύνολη  προσφορά του στην κοινωνία και τον πολιτισμό της Ροδόπης. Όπως τόνισε εκ μέρους της οικογένειας η κόρη του Μαρία, αν ο πατέρας της ήταν στην αίθουσα τώρα, θα έλεγε πως τα μαθηματικά είναι τέχνη, η ζωή είναι τέχνη, και ας γίνουμε όλοι καλλιτέχνες. «Κοντά στο Τ της Τέχνης, ας προσθέσουμε τα δύο Τ της επιτυχίας: την Τόλμη και το Ταλέντο μας. Από εκεί και πέρα το τρίτο Τ της επιτυχίας, το Τ της Τύχης, το εύχομαι σε όλους» συμπλήρωσε.

Η «άγνωστη» σχέση του Σάκη Λιπορδέζη με την Τέχνη Της βράβευσης προηγήθηκε ένα αφιέρωμα που επιμελήθηκε και παρουσίασε η εκδότρια του ΠτΘ Νατάσσα Βαφειάδου, «Σάκης Λιπορδέζης: Ο «λαθρεπιβάτης» της τέχνης», που περιλάμβανε και άγνωστα έργα του. Η κ. Βαφειάδου αφού παρουσίασε το βιογραφικό του Σάκη Λιπορδέζη, θέλησε να αποτίσει τον ελάχιστο φόρο τιμής στον δικό της και δάσκαλο χιλιάδων Ροδοπιτών, φέρνοντας στο φως μια λιγότερο γνωστή, ενδεχομένως και πλήρως άγνωστη σε ορισμένα σημεία της, πτυχή της ζωής του. Ενώ λοιπόν η μεγάλη αγάπη του Σάκη Λιπορδέζη ήταν τα μαθηματικά, δεν έπαψε όμως ποτέ να τα αντιμετωπίζει ως τέχνη. Ήταν μια σχέση στην κατανόηση και την εξέλιξη της οποίας όχι μόνο αφιέρωσε μεγάλο μέρος της επιστημονικής του έρευνας και συγγραφής, αλλά υιοθέτησε πλήρως σε κάθε σχεδόν έκφανση της καθημερινότητάς του, επαγγελματικής και μη. Άλλωστε στην εργασία του «ΕΘΝΟΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΠΛΩΤΙΝΟΠΟΛΗΣ» εξιστορεί και καταγράφει αναλυτικά παραδείγματα της «παρουσίας» των μαθηματικών συμβόλων σε δημιουργήματα της κουλτούρας όλων των εθνών, και  σε έργα τέχνης. Αυτή η σύνδεση δεν ήταν μόνο θεωρητική, μιας και ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, από το μπαλκονάκι του υπερισογείου στην οδό Μπρουφά 15 της Θεσσαλονίκης, κατάφερε στο πρώτο έτος των σπουδών του χάρη στην πώληση ζωγραφικών πινάκων του με θεματική Έλληνες ποιητές να βγάλει τα απαραίτητα για την επιβίωσή του, καθιστώντας έστω και για λίγο «εκτός από τα μαθηματικά που παρέδιδε στα παιδιά της γειτονιάς, ένα άλλο χόμπι έστω και για λίγο επαγγελματική δραστηριότητα». Από τα εξώφυλλα των επιστημονικών του εγχειριδίων, στα έπιπλα που σήμερα κοσμούν τον χώρο του «2001 Ορόσημο» τα οποία ο ίδιος σχεδίασε και με την βοήθεια των «αρμοδίων» έγιναν πραγματικότητα συνθέτοντας έναν ακαδημαϊκό διάκοσμο με φανερή αλλά και κρυφή παρουσία μαθηματικών συμβόλων και «παραγώγων» της μαθητικής σκέψης. Η σχέση του με την τέχνη δεν απέκτησε τα χαρακτηριστικά επαγγελματικής δραστηριότητας όμως ήταν ένας ανεξάντλητος καλλιτέχνης, ένας «λαθρεπιβάτης» στον εικαστικό χώρο, όπως ο ίδιος επέλεξε να χαρακτηρίσει τον εαυτό σου σε κείμενό του.  Έμπνευσή του ήταν, η τέχνη της φύσης και το υπέροχο μοναδικό τοπίο που συναντά κανείς στα παράλια της Θράκης, τα βουνά, τα ποτάμια, τα δάση, τα λαγκάδια αλλά και τις γραφικές ποικιλόχρωμες πόλεις της με τα γραφικά παλιά σοκάκια τους, αποτυπωμένα σε κομμάτια μαρμάρου, το υπέροχο σόκορο, που πήρε από ένα εγκαταλελειμμένο λατομείο. Έμπνευση και η πόλη που γέννησε και ανέθρεψε τα όνειρά του και τα οράματά του, η Κομοτηνή, την οποία αποτύπωσε σε δεκάδες έργα αυτή τη φορά σε ξύλο από το μαραγκάδικο της γειτονιάς ή χαλκογραφία. Ένας «λαθρεπιβάτης» που μετουσίωνε σε τέχνη ακόμα και ένα πιάτο του οικογενειακού τραπεζιού, φροντίζοντας επιμελώς για την παρουσίαση του περιεχομένου του ώστε αυτό να εκπέμπει «ομορφιά». Ένας από τους αγαπημένους του ζωγράφους ήταν ο Κώστας Τσόκλης το μουσείο του οποίου επισκέφθηκε τουλάχιστον δυο φορές και τα έργα του οποίου, όπως και τα λόγια του, τον ενέπνευσαν.   «Όπως τα ορατά ίχνη που ο Σάκης Λιπορδέζης ως μαθητικός, ως καλλιτέχνης, ως δάσκαλος μας άφησε παρακαταθήκη, και κυρίως τα αόρατα και τα φευγαλέα, που ωστόσο ως σπόρος που καλλιέργησε και ο ίδιος μέσα μας, θα φανερώνονται σε όλους εμάς, στο διάβα της δικής μας ζωής» κατέληξε η κ. Βαφειάδου, προσθέτοντας πως επειδή κατά την δική της άποψη η μεγαλύτερη τέχνη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και η μνήμη που αυτός πίσω του αφήνει, τους «μεγάλους» αλλά και τους «μικρότερους» ανθρώπους του τόπου μας, της καθημερινότητας και της ζωής μας, θα πρέπει να τους τιμούμε όσο είναι εν ζωή.

Πηγή : www.paratiritis-news.gr