Παράδεισος η ζούγκλα σε σχέση με το κυκλοφοριακό

Παράδεισος η ζούγκλα σε σχέση με το κυκλοφοριακό

Διαχρονικά οι αρμόδιοι υπουργοί αλλάζουν τον ΚΟΚ κάνοντας τον περισσότερο εισπρακτικό, παρά κώδικα μέτρων που αποτρέπει τις παρανομίες. Στα τροχαία, συνεχίζουμε να είμαστε πρωταθλητές, ενώ με την τακτική της τροχαίας να στήνει παγίδες στους οδηγούς και μάλιστα σε σημεία που είναι βέβαιο πως θα καταγράψει παραβάσεις, κυρίως ταχύτητας, ενισχύεται ο εισπρακτικός χαρακτήρας του ΚΟΚ. Μια από τις λύσεις θα μπορούσε να είναι ο επανασχεδιασμός της τροχαίας και η συνεχής παρουσία της στις πόλεις. Αντί να έχουν προσληφθεί οι αστυνομικοί για να «προστατεύουν τα πανεπιστήμια, θα μπορούσαν να προσληφθούν τροχονόμοι, με εκπαίδευση και οι οποίοι θα παρέμεναν τροχονόμοι σε όλη την θητεία τους. Όσο για την Κομοτηνή, μάλλον χαμένη υπόθεση. Πράγματι ο καθένας κάνει ότι θέλει και λογαριασμό δεν δίνει σε κανέναν. Όπου θέλουμε παρκάρουμε, με οποιοδήποτε όχημα, όποιον πεζόδρομο θέλουμε τον πατάμε, το ίδιο με τα πεζοδρόμια, η φόρτωση-εκφόρτωση εμπορευμάτων δεν ακολουθεί τους κανόνες, τους πεζούς τους βάζουμε στο …σημάδι, η γκρίνια, η σύγχυση και οι βρισιές, κυριαρχούν. Και τι να τις κάνουμε τις διαβουλεύσεις και τις νέες μελέτες, αφού μελέτες υπάρχουν, απλά δεν εφαρμόστηκαν. Προτιμήθηκε το χάος και η εξυπηρέτηση ψηφοθηρικών συμφερόντων. Και αυτό ακόμη το «ζούγκλα γίναμε», έχει ξεπεραστεί από την πραγματικότητα που βιώνουμε στην Κομοτηνή.

«Θα στείλω 112 και θα βγω από τις ευθύνες»

«Θα παντρευτώ και θα βγω από τις ευθύνες», ήταν η ατάκα της Ρίκας Διαλυνά σε ταινία με τον Κωνσταντάρα και αυτό υιοθετεί η κυβέρνηση στέλνοντας 112 παντού, ώστε να βγει από τις ευθύνες. Σαν να λέει, εγώ σας ειδοποίησα… Έλα όμως που η υπέρμετρη και άστοχη χρήση του 112, όπως την προηγούμενη εβδομάδα με τα …πρωτοβρόχια, θα μας οδηγήσει στα αποτελέσματα της παροιμίας του μικρού βοσκού και του λύκου. Μια, δυο φορές ο βοσκός φώναξε «λύκος στα πρόβατα» και έτρεχαν οι συγχωριανοί του για να διαπιστώσουν πως τους κορόιδευε. Την τρίτη φορά που ήρθε πράγματι ο λύκος, κανείς δεν έσπευσε σε βοήθεια και το κοπάδι εξαφανίστηκε. Έτσι και εμείς, θα έρθει η ώρα που θα λάβουμε 112 και θα ξεκινήσουμε για εκδρομή στην εξοχή. Μη μας τύχη και μας έρθει αληθινά ο …κατακλυσμός ή η φωτιά.

Τηλεοπτικό σκουπιδαριό

Σα να πέφτουν από τα σύννεφα δήθεν δημοσιογράφοι και δήθεν παρουσιάστριες της ελληνικής τηλεόρασης για τα τελευταία γεγονότα παιδοβιασμών, παιδικής πορνείας και άλλων σεξουαλικών εγκλημάτων. Λες και δεν καταλαβαίνουν. Αυτοί που καθημερινά πουλάν καταστάσεις ανδρικού και γυναικείου ζιγκιλό, άσε δε τις …ψυχαγωγικές εκπομπές που επίσης προβάλουν πρότυπα ζιγκολό, όσο δε για τα ριάλιτι, εκδώσου για να ζήσεις καλύτερα σαν να φωνάζουν. Ε, δεν θέλει και πολύ ένα νεαρό παιδί, έφηβος, ή και 18-19 ετών, να πει, γιατί όχι και εγώ. Δεν θέλει και πολύ ένας αρρωστημένος, να βγάλει στο κλαρί παιδιά, δεν θέλει και πολύ να ψάχνει κάποιος την διαφορετικότητα, αφού άλλωστε, αυτή προβάλλεται και αυτή επιβραβεύεται. Έτσι απλά, διαφορετικότητα, σαν να λέμε, το δικό μου παντελόνι είναι διαφορετικό από το δικό σου. Όποιος έχει την δυνατότητα να δει ξένα κανάλια, ακόμη και ιδιωτικά, θα δει πως τίποτε από ότι υπάρχει στην ελληνική τηλεόραση, δεν προβάλλεται σε αυτά. Οι ειδήσεις είναι ειδήσεις, σε μας είναι φθηνή ψυχαγωγία. Με την μάστιγα της απευθείας σύνδεσης που είναι πλέον κανόνας, πάει κατά διαόλου η γραμματική και το συντακτικό. Άσε που τα δήθεν ρεπορτάζ, βρίθουν από κουκουλοφόρους ή με παραμορφωμένη φωνή «μάρτυρες». Όλα αυτά, απλά δεν είναι δημοσιογραφία, ούτε ενημέρωση, ούτε καν ψυχαγωγία, καθώς για την τελευταία τουλάχιστον, πρέπει να υπάρχει ταλέντο, αλλά που να το βρεις στην χώρα των ατάλαντων που διαγκωνίζονται σε πάνελ και διαγωνισμούς. Δείτε ακόμη και τα …σοβαρά σήριαλ. Σε κάθε επεισόδιο φόνος, εκβιασμοί, απατεωνιές, άσε δε που δεν ξέρεις ποιος είναι γονέας ποιου παιδιού και ποιο παιδί είναι ποιανού γονέα. Και βέβαια, από πού και ως που τόσο ταλέντο για να έχουν τα κανάλια τόσο πολλά σήριαλ; Ούτε χόλυγουντ να είμασταν. Α και να σας πει ο Ποπολάρος ένα μυστικό, αρκετά σήριαλ επιχορηγούνται από την κυβέρνηση, όπως και θεατρικές παραστάσεις. Όλα για να μοιραστεί η πίτα στην επαρχία της Αθήνας, η πίτα της διαφήμισης και των ευρωπαϊκών πόρων. Είναι, όμως, τα παραπάνω ο κανόνας στην ελληνική κοινωνία γενικότερα; Όχι βέβαια, υπάρχει η πλειοψηφία που εργάζεται σκληρά, παράγει, δημιουργεί. Αν όμως δεν είσαι στο κόλπο, είσαι καταδικασμένος να μην δεις τον ήλιο, να μην αναδειχθείς, να σε κυνηγήσουν κιόλας έτσι και ταράξεις τα νερά, έτσι και δεν πας με το κύμα. Ποιοι; Οι λίγοι που μας κατσικώθηκαν στον σβέρκο και οδηγούν την χώρα στο απόλυτο μηδέν, αυτό άλλωστε τους βολεύει, τους εκπροσωπεί, αυτό είναι.

Λιτανεία όμως, δεν κάναμε

Ε μα, μια λιτανεία για να βρέξει δεν κάναμε, να βλέπατε για πότε θα έσβηνε η φωτιά στο Πιπίκιο. Και στον Έβρο μια λιτανεία την είχαν κάνει τότε με την φωτιά στο δάσος της Δαδιάς. Και σε αυτό, πίσω μείναμε. Άσε που η βροχή θα ήταν ευεργετική και για την γεωργία της περιοχής. Όχι να τα ρίχνουμε όλα στην Αθήνα και στο πόσο μακριά είναι η κεντρική διοίκηση από εμάς… Η Αθήνα το καθήκον της το έκανε, ήρθε πριν δεκαετίες, μας ανέπτυξε την ΒΙΠΕ, μετά πήρε τα λεφτά και έφυγε, κάτι ψίχουλα φαγώθηκαν και τοπικά. Τι άλλο να κάνει; Που, για να λέμε την αλήθεια, αν τους πεις στην Αθήνα για Παπίκιο, θα νομίζουν πως είναι βουνό που περπάτησε ο Πάπας και από εκεί πήρε το όνομα του.

Αν παίρναμε πίσω όσα έφαγαν οι επενγδύτες…

Τώρα, για να λέμε την αλήθεια, δεν φταίει που σε ένα συνέδριο για την ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα τοπικά, δεν μίλησαν επιχειρηματίες. Φταίει που δεν κάναμε πριν πολλά χρόνια, ένα σύλλογο, να διεκδικήσουμε τα λεφτά των αναπτυξιακών νόμων που έγιναν πλιάτσικο από τους επενγδύτες. Για μας εδώ δόθηκαν και κατέληξαν ακριβά αυτοκίνητα, βίλες-κάστρα ακόμη και στο εξωτερικό, αστακομακαρονάδες και ντόλτσε βίτα. Αν θα μπορούσαμε να τα διεκδικήσουμε; Βεβαίως, θα το αναθέταμε σε αρμόδιο οίκο του εξωτερικού και από ότι έβρισκε και έφερνε πίσω, ας έπαιρνε και τα μισά. Και με τα μισά των μισών, θα στήνονταν ξανά εργοστάσια, αρκεί τα χρήματα να πήγαινε σε όσους πραγματικά επένδυσαν στην περιοχή και γνωρίζουν την επιχειρηματικότητα. Αρκεί να μην μπλεκόταν οι …πολιτικοί. Και μην πείτε πως αυτά δεν γίνονται… Γίνονται και παραγίνονται, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά να βρούμε τα φαγωμένα.