Πέσαν βαριές οι ώρες
Πέσαν βαριές οι ώρες
Ε, ναι, θα μπορούσε να είναι η έκδοση για την Κομοτηνή της ταινίας «Don’t Look Up», έλα όμως που κοιτάμε επάνω, ιδίως όταν το ρολόι της πόλης χτυπά τις ώρες. Και όπως φαίνεται, κάποιες από τις ώρες αποδείχτηκαν πολύ βαριές, με αποτέλεσμα να πέσουν και να μην τις βλέπουμε. Εκτός και αν βαρέθηκαν τόσα χρόνια εκεί πάνω και πήγαν μια βόλτα. Ότι και να συνέβη, το ρολόι με το «σπαθί» είναι από τα χαρακτηριστικά αξιοθέατα της πόλης και προφανώς χρήζει επιδιόρθωσης. Κάπου εκεί θα είναι πεσμένες οι ώρες, οπότε δεν θα μας πάρει και πολύ, σε χρόνο και χρήμα, να το φέρουμε στην κανονικότητα. Και μια απορία, οι κρατούντες, δεν κοιτούν επάνω; Έχουν υιοθετήσει το σύνθημα από το «Don’t Look Up»;
Η επαρχία της Αθήνας δείχνει τον δρόμο
Γράφει και γράφει τόσα χρόνια ο Ποπολάρος για τους κάδους και την ανάγκη να μπαίνουν σε εσοχές στο πεζοδρόμιο, όπου αυτό είναι δυνατόν, ώστε να μην τους «σημαδεύουμε» με τα αυτοκίνητα, αλλά αυτό της επαρχίας της Αθήνας, ούτε που θα περνούσε ποτέ από το μυαλό του. Λοιπόν, ο εκεί επαρχιώτης δήμαρχος, βρήκε τρόπο να μην ξεφεύγουν οι κάδοι και να αποτρέπει τις …καδομαχίες. Μπορεί και να του κόστισε περί τις τρακόσιες χιλιάδες, αλλά τους περιόρισε τους κάδους. Άμα κανείς πατήσει την κίτρινη γραμμή, θα του βγάλει κίτρινη κάρτα και αν περάσει και τα εμπόδια επί της οδού, θα τον αποσύρει. Και ένας δεν βρέθηκε στην επαρχία της Αθήνας, να του πει πως οι κάδοι έχουν και φρένο για να μένουν στη θέση τους. Η Τροχαία δεν θα του την πει που βάζει εμπόδια επί του οδοστρώματος; Κοίτα μωρέ μυαλό που έχουν εκεί στας Αθήνας… ή μήπως απλά, έχουν λεφτά για πέταμα (φάγωμα);
Όλα υπό έλεγχο και στην Ελλάδα
Τον υπουργό τύπου και πληροφοριών του Ιράκ, Μοχάμεντ Σαιντ αλ-Σαχάφ, τον θυμάστε; Ήταν αυτός που ενώ οι Αμερικάνοι έμπαιναν στην Βαγδάτη, έβγαινε στην τηλεόραση λέγοντας ότι ο εχθρός σφαγιάζεται στα τείχη της Βαγδάτης… Ε, κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην πατρίδα μας, όχι τώρα, εδώ και χρόνια, δεκαετίες. Δεν υπάρχει τίποτα να δει κανείς, όλα πάνε καλά… Χρωστά η χώρα πάνω από 400 δις, μας έφερναν νόμους από το εξωτερικό, τους μεταφράζαμε και τους ψηφίζαμε, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, κοτζαμπάσηδες ελέγχουν τον πλούτο της χώρα συναγελαζόμενοι με πολιτικούς και τα ΜΜΕ καλύπτουν τα πάντα. Όλα υπό έλεγχο στην Ελλάδα… όπως τότε στο Ιράκ, την ώρα που η χώρα καταστρεφόταν. Προσέξτε όμως, …όλοι φταίμε, κατά το …μαζί τα φάγαμε. Όποτε βολεύει, το γυρνάμε στην συλλογική ευθύνη. Έχουμε και 4,5 δις για έργα στον σιδηρόδρομο, σε εταιρείες που είναι και πάροχοι ενέργειας. Everything is under control…
Μην εξελιχθεί σε «μεγάλη ιδέα»
Δέσμευση του Υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη πως το ελληνικό δημόσιο είναι έτοιμο να καλύψει το όποιο χρηματοδοτικό κενό υπάρξει σε ό,τι αφορά την κατασκευή του νέου νοσοκομείου Κομοτηνής ΙΣΝ μέσα από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης. Μόνο που ο υπουργός δεν διευκρίνισε, θα είναι το ίδιο νοσοκομείο, πόσο έδωσαν οι κατασκευαστικές στον διαγωνισμό και ποιο το ποσό που υπολείπεται, αν θα γίνει νέος διαγωνισμός και πότε θα ολοκληρωθεί το έργο. Ο Ποπολάρος την διατυπώνει ξανά την πρόταση, να δώσει το Ίδρυμα Νιάρχος τα μισά λεφτά της δωρεάς, κοντά στα 60 εκ. ευρώ, ώστε σε 2-3 χρόνια να κάνουμε σαν καινούριο το υπάρχον νοσοκομείο, το οποίο και σε καλή θέση είναι και μας εξυπηρετεί. Άνθρωποι, ιατρικός και ξενοδοχειακός εξοπλισμός είναι τα κύρια για ένα νοσοκομείο, ας μην μεγαλοπιανόμαστε, όταν μάλιστα ο αρχικός σχεδιασμός έμπαζε από την αρχή. Μην εξελιχθεί σε «μεγάλη ιδέα» το νέο νοσοκομείο, όταν μπορούμε να έχουμε το παλιό έτοιμο σε λίγο σχετικά χρόνο, να καλύπτει απόλυτα τις ανάγκες μας. Τελικά, μην μείνουμε με τις …μακέτες.
Τελικά, δεν τον ζήσαμε τον χειμώνα του 42
Τον φετινό χειμώνα φαίνεται πως τον βγάλαμε λάδι και ας έλεγε, φοβερίζοντας μας, ο τσιριχτός υπουργός πως θα είναι ο χειρότερος από το 1942. Άλλωστε ήταν ο ίδιος που μας έλεγε σε όσους είχαμε βάλει καυστήρα αερίου να τον βγάλουμε και να βάλουμε ξανά καυστήρα πετρελαίου. Με βάση τις τρέχουσες τιμές στο πετρέλαιο, 75 περίπου δολάρια το βαρέλι, αν δεν υπήρχε το καπέλο των 23-25 λεπτών στα καύσιμα, δεν θα ζοριζόμασταν, ούτε θα έπαιρναν την ανηφόρα, πολλές φορές και χωρίς λόγο, τα προϊόντα στα ράφια των σουπερμάρκετ. Επιπλέον, εικονικές ήταν και οι αυξήσεις στην ενέργεια, ηλεκτρικό ρεύμα. Πως προκύπτουν όλες αυτές οι διαπιστώσεις; Από το γεγονός της τεράστιας αύξησης των κερδών των διυλιστηρίων, των εταιρειών-παρόχων ενέργειας και των σουπερμάρκετ. Χωρίς αντίστοιχη αύξηση του κόστους παραγωγής, αύξησαν τις τιμές και έγραψαν υπερκέρδη. Από τις αυξημένες τιμές, αυξήθηκε ο ΦΠΑ, ο έμμεσος φόρος, μπήκαν λεφτά στα δημόσια ταμεία και κάποια ψίχουλα γύρισαν στον κόσμο με την μορφή των επιδομάτων. Αυτές είναι δουλειές…
Αυτοί, πως τα καταφέρνουν;
Οι δυο της φωτογραφίας και άλλοι αθλητές, αν και Έλληνες, πως τα καταφέρνουν και παίρνουν μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις; Στα πρωινάδικα δεν βγαίνουν, στο τζαστ δεν πάνε, «ζεϊμπέκικο» δεν χορεύουν γκούρλα, στα νυχτερινά σόου μπλα-μπλα δεν εμφανίζονται, στο σαρβάιβορ δεν καταδέχονται να αγωνιστούν, από πού τόσο ταλέντο και τόσες ικανότητες και κάνουν συλλογή μεταλλίων. Δηλαδή, χωρίς να κάνουν ότι κάνουν όλοι οι «πετυχημένοι» της χώρας, πετυχαίνουν στον τομέα τους, κάνοντας μάλιστα και διεθνή καριέρα, χωρίς τα γούστα των τραγουδιάρων και ηθοποιάρων, που την διεθνή καριέρα την έπαιζαν στα δάχτυλα. Και να σκεφτείτε, πως και στις ειδήσεις στα κανάλια, με το ζόρι εμφανίζονται για δευτερόλεπτα, καθότι προέχει το κάτι σαν ποδόσφαιρο που παίζεται στην Ελλάδα.
