Που πήγαν τα λεφτά !;

Που πήγαν τα λεφτά;

Χιλιάδες ερωτήσεις από δημοσιογράφους, ειδικούς, πολιτικούς, από πολίτες μετά από κάθε καταστροφή, ιδίως μετά τον όλεθρο στον Έβρο και στη Θεσσαλία. Ωστόσο, μια πρέπει να είναι η ερώτηση και να γίνεται συνέχεια και επιτακτικά, που πήγαν τα λεφτά; Τις δεκαετίες από την είσοδο μας στη ΕΕ, πολλά, πάρα πολλά δις ευρώ μπήκαν στην χώρα μας, τα οποία αν τα αξιοποιούσαμε θα είμασταν δέκα χρόνια μπροστά και από την Ελβετία. Δεν τα αξιοποιήσαμε, τα εκμεταλλευτήκαμε. Φαίνεται ένα αντιπλημμυρικό, ένα αντιπυρικό έργο; Ούτε καν το προσέχει κανείς, άσε που θέλει πολλές γνώσεις και κατασκευαστικές ικανότητες. Όπως και η σωστή κατασκευή μια οδού, ενός δρόμου, ακόμη και αυτοκινητόδρομου. Ναι αλλά, άμα κάνεις έναν πεζόδρομο, αχρείαστο, ξηλώσεις και βάλεις ξανά πλάκες σε μια πλατεία, τα ρίξεις στην εκπαίδευση κομμωτών, κομμωτριών, όπως το πρώτο πακέτο Ντελόρ, τα βλέπει ο κόσμος και λέει, να γίνονται έργα, πέφτουν βροχή οι ψήφοι, όλοι είναι ικανοποιημένοι και κάποιοι γεμίζουν και τις τσέπες τους. Ειδικά στην περιοχή μας, πόσα έπεσαν για επενδύσεις στην ΒΙΠΕΚΟ; Εκατό ήταν οι εγκαταστημένες επιχειρήσεις και 70 περίπου οι λειτουργικές. Διόριζαν όλοι οι έχοντες εξουσία και ας μην υπήρχε ανάγκη από τόσες θέσεις. Μετά ήρθαν και οι εκσυγχρονισμοί, με πολλά εκατομμύρια και χωρίς νέες θέσεις εργασίας, καθώς είχε αλλάξει το σύστημα. Στο τέλος, η ΒΙΠΕ έγινε ησυχαστήριο, ένα νεκροταφείο επενδύσεων και επιχειρήσεων. Πόσες επιχειρήσεις έμειναν; Που πήγαν τα λεφτά; Σε μηχανήματα, στην δουλειά, σε σπίτια, βίλες, αυτοκίνητα, κατανάλωση, που αλήθεια πήγαν; Το έψαξε κανείς; Ζητήθηκαν πίσω; Τιμωρήθηκε κανείς; Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να τίθενται και να αναζητούνται απαντήσεις. Και κυρίως αυτό του τίτλου του σχολίου, που πήγαν τα λεφτά. Αν απαντηθεί αυτό, θα τα μάθουμε και τα υπόλοιπα. Αλλά, δεν υπάρχει ούτε διάθεση, ούτε χρόνος για τέτοια ερώτηση. Άλλωστε, από την Δευτέρα επέστρεψαν οι πρωινατζούδες και οι πρωινατζήδες, έπιασαν τηλεοπτικό στασίδι και θα τα δώσουν όλα για την «ενημέρωση», την αποχαύνωση των κατοίκων μιας χώρας που από τα πολλά έχουν φάει τόσες κατραπακιές, με αποτέλεσμα να αδυνατούν, ίσως και να μην επιθυμούν, να αντιδράσουν, να ζητήσουν αυτά που δικαιούνται, αυτά που τους έκλεψαν. Και προσοχή, στην ερώτηση που πήγαν τα λεφτά, δεν είναι παγίδα απάντηση ότι όλοι μαζί τα φάγαμε. Δηλαδή, τρώνε και πίνουν τα λαμόγια και τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι, τα γεύεται η πλέμπα. Δεν τα φάγαμε μαζί. Στο τέλος θα μας πουν πως φταίνε και τα όρνια στην Δαδιά, επειδή κόστιζε πολύ η διατήρηση του περιβάλλοντος όπου ζούσαν.

Νενίκηκά σε WashingtonD.C.

Τώρα που πήρε φόρα η δημοτική αρχή με τους κυκλικούς κόμβους, θα έρθει η μέρα που θα αναφωνήσουμε «Νενίκηκά σε WashingtonD.C.», καθώς έχει και εκεί κάτι σε κυκλικούς κόμβους, όπως ο Dupont Circle, αλλά οι δικοί μας, προφανώς και θα είναι καλύτεροι. Λοιπόν, ο Ποπολάρος, χρόνια τώρα μιλάει για κυκλικούς κόμβους, οπότε καλοβλέπει να γίνουν και στην Κομοτηνή, στην Κοσμόπολη, στο ΙΚΑ και όπου αλλού μας παίρνει. Για το «σπαθί», τι να σας πει, ας μιλήσουν οι ειδικοί. Το βέβαιο είναι πως σωστά άρχισε, μέσω Φεις η συζήτηση και ακούγονται οι δημότες, με προτάσεις βροχή. Να, για παράδειγμα, πότε θα φύγει η πιάτσα ταξί (νόμιμη;) απέναντι από την Εθνική. Όπως και τι θα γίνει με την οδηγική παιδεία μας, καθότι τα χρόνια απουσίας της Τροχαίας και γενικότερα οποιουδήποτε ελέγχου, έχουν μετατρέψει την πόλη σε κυκλοφοριακή ζούγκλα. Πάντως, οψόμεθα να γίνουν οι κυκλικοί κόμβοι και να έρχονται τα αμερικανάκια από την Ουάσιγκτον να τους μελετάνε. Αρκεί να μην γελάνε.

Εθελοντισμός, όταν πρέπει και όπως πρέπει

Αυτό της συγκέντρωσης εμφιαλωμένων από προσφορές δημοτών, αδυνατεί να το κατανοήσει ο Ποπολάρος. Και είναι αργεί η διαδικασία και δύσκολη η μεταφορά χωρίς κατάλληλα μέσα. Δηλαδή, όπως και σε μας αλλά και τώρα στην Θεσσαλία, αν δήμαρχοι, περιφερειάρχες, δώσουν εντολή σε εταιρείες εφοδιαστικές, «ετοιμάστε 2-3 φορτηγά με παλέτες εμφιαλωμένων και μοιράστε τες σε αυτά τα μέρη», δεν θα είναι καλύτερα; Ακόμη καλύτερα, να το κάνουν εθελοντικά οι εταιρείες, καθότι, σιγά το κόστος. Εντάξει, να τον προάγουμε τον εθελοντισμό, αλλά όταν υπάρχει ανάγκη και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Όπως, όσοι αψήφησαν το εκνευριστικό 112 και έμειναν, κυρίως οι νέοι, να σώσουν οικισμούς, να δαμάσουν τις φωτιές, καθότι δεν έφταναν οι Έλληνες και ξένοι πυροσβέστες. Και με την αναδάσωση, προς τι σόου με τα παιδάκια του δημοτικούς και τις φανφάρες πολιτικών και δημοσιογράφων; Δώστε τα λεφτά σε ειδικούς, αν δεν υπάρχουν ας φέρουμε από έξω και την εντολή, κατόπιν σκέψης, τι είδους δένδρα να φυτέψουν. Και μετά ας πάνε τα σχολεία να δουν την αναδάσωση να τους μιλήσουν για τα οφέλη της, για την προστασία των δασών. Άλλο εθελοντισμός-προσφορά και άλλο σόου, ιδίως πολιτικού σαλτιμπαγκισμού.

Θα πετάξει η τιμή στο σανό

Με τις φωτιές στον Έβρο και τις πλημμύρες στην Θεσσαλία, βάλε και συνολικά τον Αρμαγεδδώνα που έπληξε την χώρα αυτό το καλοκαίρι, μπορεί να αυξηθούν και άλλο τα αγροτικά προϊόντα, αλλά δεν τους νοιάζει και τόσο τους πολιτικούς, οι πολίτες τα πληρώνουν. Το δράμα τους είναι που θα φτάσει η τιμή του σανό. Και χρειάζονται τεράστιες ποσότητες να ταΐσουν τον κόσμο. Εντωμεταξύ, αν είχαν μιλιά τα σανοφάγα ζώα, σίγουρα θα την έλεγαν, αυτά αν και πραγματικά τρώνε σανό να μην τα μπερδεύουμε με μας. Και τα πρόβατα τρώνε σανό, αλλά δεν πιστεύουν τα λεγόμενα των πολιτικών.

Η μόνη λύση στις αναποδιές

Τα ελικόπτερα δεν πέταξαν, καήκαμε, πλημμυρήσαμε, παντού ακρίβεια, ο Σύριζα δεν κατεβάζει δήμαρχο στην Κομοτηνή, τα καύσιμα στα ύψη, πανωλεθρία στην Ευρώπη των ελληνικών ομάδων, οι αναποδιές που μας βρίσκουν είναι πολλές και συνεχιζόμενες. Μια είναι η λύση, το μάτι. Να είναι και μεγάλο, να προστατεύει όλη την χώρα. Και για να προλάβουμε τα χειρότερα, ας γίνει η δουλειά με απευθείας ανάθεση.