Στρογγυλές διασταυρώσεις για την Κομοτηνή !;

Στρογγυλές διασταυρώσεις για την Κομοτηνή;

Οι στρογγυλές διασταυρώσεις μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στο σχεδιασμό των δρόμων στη χώρα μας, αλλά σε άλλα μέρη του κόσμου είναι μια από τις πιο συνηθισμένες και πιο καλές λύσεις για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας. Στην Κομοτηνή βεβαίως, ούτε που περνούν από το μυαλό μας, αν και θα έπρεπε, τώρα μάλιστα που συζητάμε και πάλι το άλυτο κυκλοφοριακό. Στη φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο βλέπουμε την πολύπαθη οδό Μακεδονίας με αυτοκίνητα σταθμευμένα δεξιά και αριστερά που αφήνουν μια λωρίδα κυκλοφορίας, φανταστείτε να γινόταν και ποδηλατόδρομος κατά τον αρχικό σχεδιασμό, και έτσι, μαζί με άλλους οδούς, όλοι καταλήγουν στα φανάρια της διασταύρωσης στο άγαλμα του Βενιζέλου. Είναι μια από τις διασταυρώσεις που θα μπορούσαν να εξεταστούν για την χρήση στρογγυλού. Στρογγυλή διασταύρωση θα μπορούσε να μπει και στον κόμβο στην Εκτενεπόλ, στο εμπορικό κέντρο. Ίσως και αλλού, αντικαθιστώντας φωτεινούς σηματοδότες, ακόμη και σε μη αστικές περιοχές, όπως η διασταύρωση στο Θρυλόριο. Πάντως, για την άμβλυνση του κυκλοφοριακού θα χρειαστούν και άλλες γενναίες αποφάσεις. Για παράδειγμα, αν το ΔΠΘ, εγκατέλειπε, επιτέλους, τα κτήρια της παλιάς Νομικής, εκεί θα μπορούσαν να μεταφερθούν κρατικές και αυτοδιοικητικές υπηρεσίες. Στην ανακαινισμένη Τσανάκλειο, θα μπορούσαν να μεταφερθούν δήμαρχος και αντιδήμαρχοι, καθώς η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου. Γενικότερα, η προσπάθεια θα πρέπει να αφορά στην αποκέντρωση υπηρεσιών ώστε να μην σταθμεύουν στο κέντρο όλοι όσοι συναλλάσσονται με αυτές. Επιπλέον, το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης θα πρέπει να λειτουργήσει και παράλληλα να υπάρξει στενή συνεργασία Δήμου και Τροχαίας. Ναι, θα πάρουν χρόνια να γίνουν αυτά, ωστόσο και σήμερα ακόμη το κυκλοφοριακό στην Κομοτηνή έχει ξεπεράσει τα όρια του λογικού και είμαστε στο ότι ο καθένας κάνει ότι θέλει, όπως θέλει και όποτε το θέλει.

Μήπως να στολίζαμε και τους κάδους;

Εντάξει, μπορεί να κάνουμε τις γιορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς και γεμάτους κάδους, κυρίως με χαρτόκουτες, οπότε γιατί να τους βάλλουμε και αυτούς, στο κέντρο, στον εορταστικό στολισμό; Με λίγα λαμπιόνια, θα τους αλλάξουμε «διάθεση», σε εορταστικό ντεκόρ. Λοιπόν, αν δεν περνούν σκουπιδιάρες με το κλείσιμο των καταστημάτων η κατάσταση δεν θα αλλάξει. Όχι μόνο γιορτές, αλλά και τις Κυριακές, με γεμάτους κάδους θα ζούμε. Επιπλέον, αν δεν πέσουν πρόστιμα, οι χαρτόκουτες θα συνεχίζουν να γεμίζουν τους κάδους στο κέντρο και να αποτελούν το ντεκόρ σήμα κατατεθέν της Κομοτηνής. Και μην ελπίζει κανείς στην «εκπαίδευση» και πειθώ, να συμπτύσσονται οι χαρτόκουτες πριν μπουν στους κάδους. Το φιλότιμο, ήταν άλλων εποχών.

Φωτεινές, πολιτικά ορθές, ευχές

Εντωμεταξύ, σε προεκλογική χρονιά θα μπούμε, οπότε σωστά αυξήθηκε ο στολισμός της πόλης, σωστά με τον Πινόκιο, αν και δεν ταιριάζει με Χριστούγεννα, θα χαρούν τα παιδιά. Όλα καλά; Όχι, καθώς κάτι δεν κολλάει. Αυτό το «καλές γιορτές» στην πλατεία και στο δημαρχείο. Πάλι το πήγαμε στο πολιτικά ορθό. Ποιες καλές γιορτές, Πρωτομαγιά, εθνική γιορτή…; «Καλά Χριστούγεννα, ευτυχές το νέον έτος», είναι η ευχή της εποχής. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά γιορτάζουμε. Και να είναι βέβαιοι εκεί στην δημαρχεία, πως δεν θα υπάρξουν παραπονούμενοι δημότες, δεν θα χαθούν ψήφοι. Ο Ποπολάρος το έχει πει ξανά και ξανά, το πολιτικά ορθό έχει διαστρεβλώσει την πραγματικότητα παγκοσμίως, τώρα, εδώ και χρόνια, διαστρεβλώνει και την πραγματικότητα στη χώρα μας και τοπικά.

Ο όφις την εξαπάτησε

Το «Προπατορικό αμάρτημα» μην το παίρνετε τοις μετρητοίς, αλληγορία είναι και σημαίνει πως ο άνθρωπος για την καλή ζωή, για τα λεφτά, όχι μόνον την μάνα του και τον Θεό θα πουλήσει. Επιπλέον, όπως είπε και ένας Αμερικάνος, «στην πολιτική υπάρχουν δυο πράγματα, τα λεφτά και το άλλο που δεν το θυμάμαι». Λοιπόν, το Ευάκι, αν και από την Θεσσαλονίκη, τα σπούδασε καλά τα Αθηναϊκά. Ήδη στα κανάλια της επαρχίας της Αθήνας και σε εκπομπές σκουπίδια, δήθεν άτεγκτοι άρχισαν να την ξεπλένουν. Και τι νομίζετε, αν έρθει Ελλάδα, ακόμη και μετά από χρόνια, και βάλει υποψηφιότητα, δεν θα την εκλέξουμε για την βουλή; Βρε και υπουργό θα την κάνουμε… Σε ότι αφορά στην υπόθεση – σκάνδαλο στο Ευρωκοινοβούλιο, υπάρχει μεγάλη ουρά, καθώς και άλλοι, πολύ ψηλά ιστάμενοι έκαναν λόμπινγκ υπέρ του Κατάρ, του Μαρόκου… Αρκεί να δείτε συναντήσεις τους και δηλώσεις τους τον τελευταίο μήνα. Τους Καταριανούς, μέχρι και στην Ζάκυνθο τους έφερε ο επί της Ανάπτυξης, αλλά δεν του έκατσε. Κατά τα λοιπά, η Καϊλή η σοσιαλίστρια η πατριώτισσα, η μακεδονομάχος. Κρίμα, το χάσαμε το κορμί πατριώτες…

«Κλέφτες και αστυνόμοι»

Ο Ποπολάρος έμεινε για χρόνια, για σπουδές, στην χώρα του κινηματογραφικού Κορλεόνε, εκεί όπου η μαφία γεννήθηκε ως κοινωνικό φαινόμενο για να εξελιχθεί σε παγκόσμιο έγκλημα. Μελετώντας ωστόσο κοινωνιολογικά την χώρα των μακαρονάδων, βλέποντας τι γινόταν σε άλλες χώρες και με την σημερινή δημοσιογραφική εμπειρία, μπορεί να πει πως παντού σχεδόν, υπάρχουν κατά το κοινώς λεγόμενο, «κλέφτες και αστυνόμοι», από την μια πλευρά το έγκλημα και από την άλλη οι διώκτες του. Ε, στην Ελλάδα, αυτή η σχέση είναι θολή, τα όρια μεταξύ των δυο πλευρών αδιευκρίνιστα. Άλλωστε, δείτε τι λένε για την πρόσφατη υπόθεση με το ευρωκοινοβουλευτικό Ευάκι. Όπως πάντα, βγήκαν στην τηλεοπτική αρένα τα δικηγορικά «πλυντήρια», σχεδόν να την αθωώσουν. Όπως συμβαίνει με αυξανόμενη ένταση τις τελευταίες δεκαετίες. Άλλο το τεκμήριο της αθωότητας και άλλο μια συνειδητή δημόσια προσπάθεια, δικηγόρων, δημοσιογράφων και «δημοσιογράφων», καθώς και πολιτικών σαλτιμπάγκων, αν αποδημήσουν κατηγορητήρια, να τηλεδικάσουν, να παρέμβουν σε δικαστικές διαδικασίες. Φέιγ βολάν γίνονται καταθέσεις, δικαστικά έγγραφα, δίκες εξελίσσονται σε παρωδίες, μέσα και έξω από την δικαστικά αίθουσα. Και για πείτε, υπάρχει εμπιστοσύνη του κόσμου στην δικαστική εξουσία; Στην Αστυνομία; Να μη γελιόμαστε, άμα δεν είσαι στο κόλπο, άντε να βρεις το δίκιο σου. Εκατό αυτόπτες μάρτυρες να υπάρχουν, το σύστημα μπορεί να βγάλει τους 50 τυφλούς, τους 30 αναξιόπιστους, τους 19 μειωμένης αντίληψης και το έναν που απομένει, μπορεί να τον δεις και κατηγορούμενο, έτσι για …παραδειγματισμό. Το «ο βασιλιάς είναι γυμνός», ταιριάζει απόλυτα στο ελληνικό σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης. Δυστυχώς, αν και γυμνός, ο βασιλιάς συνεχίζει να είναι βασιλιάς… Στην φωτογραφία που συνοδεύει το κείμενο, η Ιταλική κινηματογραφική εκδοχή του «Κλέφτες και αστυνόμοι». Στην Ελλάδα, το βλέπουμε στην ζωή και δυστυχώς, δεν είναι κωμωδία.