Βρέθηκαν μυστηριώδεις μούμιες στη μέση της ερήμου- Τα ευρήματα που μπερδεύουν τους επιστήμονες (video)

Η γενετική ανάλυση καταρρίπτει αποτελεσματικά προηγούμενες θεωρίες που υπέθεταν ότι οι μούμιες αυτές μπορεί να ήταν βοσκοί από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.

Οι έρημοι της αυτόνομης περιοχής Xinjiang Uyghur της Κίνας αποκάλυψαν ένα ιστορικό αίνιγμα μέσω της ανακάλυψης εκατοντάδων ανθρώπινων μουμιών, αμφισβητώντας τους συμβατικούς συσχετισμούς της μουμιοποίησης αποκλειστικά με την Αρχαία Αίγυπτο. Σε αντίθεση με τις αναμενόμενες ανακαλύψεις σε άνυδρες περιοχές που συχνά αποκαλύπτουν κατάλοιπα στενά συνδεδεμένα με την τοπική ιστορία και τον πολιτισμό, αυτές οι μούμιες, που χρονολογούνται από το 2.000 π.Χ. έως το 200 μ.Χ., παρουσίαζαν «δυτικά» χαρακτηριστικά και φορούσαν πολύχρωμα μάλλινα ρούχα, αποκλίνοντας αισθητά από τα περιφερειακά χαρακτηριστικά της Xinjiang.

Οι μούμιες αυτές αποτέλεσαν έναν ενδιαφέροντα γρίφο για τους αρχαιολόγους και τους ιστορικούς, ιδίως λόγω των φέρετρων τους σε σχήμα βάρκας, ντυμένων με δέρματα αγελάδας, και των ενδείξεων ενός αγροτικού πολιτισμού, όπως υποδεικνύεται από την παρουσία βοοειδών, προβάτων, κατσικιών και διαφόρων προϊόντων διατροφής, όπως σιτάρι, κριθάρι και τυρί. Αυτός ο ασυνήθιστος συνδυασμός πολιτιστικών και φυσικών χαρακτηριστικών προκάλεσε συζητήσεις σχετικά με την προέλευσή τους και την έκταση των αλληλοεπιδράσεων τους με άλλες περιοχές.

Σε μια πρωτοποριακή μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, οι ερευνητές έκαναν σημαντικά βήματα προς τη διαλεύκανση αυτού του μυστηρίου αναλύοντας γενετικά δεδομένα από 13 από τις πρώτες γνωστές μούμιες, που χρονολογούνται από το 2.100 έως το 1.700 π.Χ.. Τα ευρήματα της μελέτης προσφέρουν μια εκπληκτική αποκάλυψη: τα άτομα αυτά ήταν άμεσοι απόγονοι των Αρχαίων Βορειο Ευρασιατικών, μιας ομάδας κυνηγών-τροφοσυλλεκτών που κάποτε περιπλανιόταν στη βόρεια ευρασιατική στέπα και τη Σιβηρία. Αυτή η ομάδα, η οποία εξαφανίστηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια, ήταν προηγουμένως ευρέως διαδεδομένη σε ολόκληρη την περιοχή και η γενετική τους κληρονομιά συνεχίζει να υφίσταται σε ορισμένους ιθαγενείς πληθυσμούς στη Σιβηρία και την Αμερική σήμερα.

Η γενετική ανάλυση καταρρίπτει αποτελεσματικά προηγούμενες θεωρίες που υπέθεταν ότι οι μούμιες αυτές μπορεί να ήταν βοσκοί από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας της νότιας Ρωσίας ή πρώιμοι αγρότες από το Ιρανικό οροπέδιο. Αντ’ αυτού, υποστηρίζει ότι οι μούμιες της λεκάνης Tarim είχαν σαφή τοπική καταγωγή και ήταν μέρος της περιοχής για μεγάλο χρονικό διάστημα.

(η μούμια Λουλάν)

Η Λουλάν πέθανε πριν απο 3.800 χρόνια κατά τη διάρκεια ενός εμπορικού ταξιδιού, στον θρυλικό «Δρόμο του Μεταξιού», αλλά αυτό έγινε γνωστό μόλις το 1980. Δρόμος του μεταξιού ονομάζεται η διαδρομή που ακολουθούσαν οι έμποροι και οι εισαγωγείς αγαθών μεταξύ Ευρώπης και Κίνας.

Η ξηρότητα του κλίματος και τα αλατούχα εδάφη διατήρησαν την Λουλάν και τις άλλες μούμιες σε άριστη κατάσταση. Η μούμια ονομάστηκε «η ωραία κοιμωμένη«, επειδή τα έντονα χαρακτηριστικά του προσώπου της διατηρήθηκαν ακόμα και μετά θάνατον. Δυστυχώς η περιοχή Tarim που βρέθηκαν οι μούμιες είναι πολιτικά ασταθής και γι΄αυτό η ανακάλυψη τους θεωρήθηκε ως αιτία αποσταθεροποίησης και υποκίνησης ταραχών.

Οι ντόπιοι ονομάζονται Ουϊγούροι, μοιάζουν περισσότερο με Ευρωπαίους παρά με Ασιάτες και ισχυρίζονται ότι είναι απόγονοι της Λουλάν. Μάλιστα λένε ότι η μούμια είναι μια ισχυρή απόδειξη ότι οι ίδιοι κατοικούσαν στην περιοχή πριν από τους Κινέζους.

Η ανακάλυψη αυτή φαίνεται ότι όξυνε την αντιπαράθεση και οι Κινεζικές αρχές απαγόρευσαν την πρόσβαση στην αρχαιολογική περιοχή, επειδή οι μούμιες ενισχύαν τους ισχυρισμούς των Ουϊγούρων που επιζητούν πολιτική αυτονομία. Ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, Victor Mair, συνέβαλε αποφασιστικά στη μελέτη των ευρημάτων όταν μαζί με τον γενετιστή, Paolo Francalacci, κατάφεραν να πάρουν γενετικό υλικό το 1993 και να εξετάσουν το DNA από τις τρίχες της κεφαλής.

Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι οι μούμιες ήταν πράγματι ευρωπαϊκής καταγωγής. Ειδικότερα, ήταν αρχαίας κελτικής καταγωγής, αλλά πιθανότατα είχαν φύγει από τη Σιβηρία και δεν σχετίζονται με τους Ουϊγούρους! Η κυβέρνηση της Κίνας επέτρεψε την έρευνα μόλις το 2007 και δύο χρόνια μετά τα ευρήματα επαλήθευσαν τη σχέση με τη Σιβηρία, καθώς επίσης και ότι υπήρχαν εμπορικές συναλλαγές μεταξύ των λαών της Μεσοποταμίας, της κοιλάδας του Ινδού ποταμού και της Ευρώπης.

Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Λουλάν και οι άλλες μούμιες βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας σύγχρονης εθνικιστικής διαμάχης, σε βάρος όμως της ιστορικής αλήθειας που διαπίστωνε ότι οι Ευρωπαίοι έφθασαν στην Κίνα τουλάχιστον 1000 χρόνια νωρίτερα απ΄ότι γράφουν τα βιβλία ιστορίας. Μέχρι σήμερα μας δίδασκαν οτι οι αρχαίοι λαοί δεν μετακινούνταν και ζούσαν σε απομόνωση, ενώ τώρα προκύπτει το ακριβώς αντίθετο.

Η Λουλάν και οι άλλες μούμιες που βρέθηκαν θαμμένες μαζί της έχουν καυκάσια καταγωγή και τα κτερίσματα στους τάφους δείχνουν ότι μάλλον ήταν έμποροι υφασμάτων και δερμάτινων ειδών. Θάφτηκαν με πολλα ρούχα, ενώ ένας άνδρας βρέθηκε με δέκα διαφορετικά καπέλα. Οι αποικίες κοντά στο δρόμο του μεταξιού ήταν σημεία συνάντησης των εμπόρων που αντάλλασσαν προϊόντα από τη Δύση και την Ανατολή. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Ρωμαίος συγγραφέας, περιγράφει τους εμπόρους ως ψηλούς, ξανθούς με γαλανά μάτια.

Η όμορφη φυλή με τα τατουάζ

Η Λουλάν πέθανε γύρω στα 40, μάλλον από τις κακουχίες και από προβλήματα στους πνεύμονες που της προκάλεσε το τοξικό μείγμα άμμου και καπνού που εισέπνεε από τις φωτιές στους καταυλισμούς. Θάφτηκε τυλιγμένη με ωραίο υφαντό στον αργαλειό. Την εποχή που πέθανε οι ιστορικοί μας έλεγαν οτι δεν υπήρχαν Ευρωπαίοι στην Ασία. Όμως η Λουλάν είναι σίγουρα Καυκάσια. Τα χαρακτηριστικά της δεν αφήνουν περιθώριο αμφισβήτησης .

Τα ξανθά μαλλιά της είναι όμορφα πλεγμένα σε κοτσίδα και η ίδια ήταν ψηλή και αρχοντική με ωραία ζυγωματικά και λεπτή μύτη. Ποιά ήταν όμως η Λουλάν και γιατί πέθανε τόσο μακριά από την πατρίδα της; Τι αναζητούσε αυτή και οι υπόλοιποι στην αφιλόξενη έρημο της Κίνας ;

Όλες αυτές οι μούμιες που βρέθηκαν στην περιοχή Tarim, ανήκαν στην ευρωπαϊκή φυλή Τσέρτσεν. Ήταν μια μάλλον ειρηνική φυλή αν κρίνουμε από τα ελάχιστα όπλα που βρέθηκαν σε παρόμοιους τύμβους. Οι περισσότεροι είχαν τατουάζ σαν αυτά που είχαν οι Σκύθες και οι Θράκες, με τεχνική που μοιάζει με τις σύγχρονες μεθόδους. Αποτέλεσμα ήταν ένα ευρύ φάσμα χρωμάτων και έντονο αποτέλεσμα. Μια γυναίκα ειχε τατουάζ την ημισέληνο στο πρόσωπο πράγμα που δείχνει οτι ήθελε να το επιδεικνύει ή ίσως να λειτουργούσε σαν ένα είδος ταυτότητας. Είχε επίσης στα χέρια πολλα τατουάζ για λόγους συμβολικούς ή διακοσμητικούς.

Ένας άντρας, γύρω στο 1.80, είχε τατουάζ έναν ήλιο στους κροτάφους, σαρκώδη χείλη, μακριά μύτη , καστανοκόκκινα μαλλιά και κοκκινωπή γενειάδα. Ήταν τυλιγμένος σε κόκκινο χιτώνα και οι περικνημίδες ήταν απο ριγωτό ύφασμα σαν τα σκωτσέζικα υφάσματα. Ίσως λοιπόν στα τατουάζ να κρύβονται τα μυστικά τους. Μια πιο λεπτομερής έρευνα για τη μέθοδο που έγιναν, αλλα και τα σχέδια που επέλεγαν, να αποκαλύψει μια διαπολιτιστική σχέση μεταξύ των λαών της Ευρώπης και της Ασίας. Όταν ένας άνθρωπος εκείνη την εποχή επέλεγε να κάνει τατουάζ ήταν μια μεγάλη απόφαση.

Tα τατουάζ συνδέονταν με τη μαγεία, την εξουσία και το κύρος. Οι μούμιες της περιοχής Tarim προκάλεσαν αναστάτωση στον δυτικό επιστημονικό κόσμο αφού είναι η απόδειξη ότι 4000 χρόνια πριν, οι άνθρωποι ταξίδευαν, συναλλάσσονταν και αντάλλασσαν προϊόντα και ιδέες, γεγονός που ίσως εξηγεί γιατί κάποιες μορφές τέχνης και μύθοι είναι κοινοί σε φαινομενικά διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες.

Δείτε το βίντεο:

 

Η ανακάλυψη και η επακόλουθη έρευνα στις μούμιες όχι μόνο εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας για τους αρχαίους ευρασιατικούς λαούς, αλλά και αποδεικνύουν τη δύναμη της σύγχρονης γενετικής ανάλυσης στη σύνθεση του μωσαϊκού της ανθρώπινης ιστορίας.

Πηγή: gazzetta.gr, mixanitouxronou.gr