Γιώργος Γραμματικάκης: “Είμαστε καταδικασμένοι στην εξωγήινη μοναξιά μας”

Πριν λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 25 Οκτωβρίου 2023, μετά από μια σύντομη νοσηλεία λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας, ο Γιώργος Γραμματικάκης,   διανοούμενος, συγγραφέας , αστροφυσικός, πανεπιστημιακός ομότιμος καθηγητής, πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης και πρώην Ευρωβουλευτής, απεβίωσε  στη γενέτειρά του, το Ηράκλειο της Κρήτης, σε ηλικία 84 ετών.

Τα άρθρα του, και τα σπαράγματα της φιλοσοφική του σκέψης, πολλά και εξαίσια.

Το συγγραφικό έργο πλούσιο:

• Η κόμη της Βερενίκης, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Ηράκλειο 2006, ISBN 960-7309-24-3, ISBN-13 978-960-7309-24-2 — Στο βιβλίο αυτό βασίσθηκε η τηλεοπτική σειρά «Αναζητώντας τη Βερενίκη» στην ΕΤ1
• Κοσμογραφήματα, εκδ. «Πόλις», Αθήνα 1999, ISBN 960-7478-26-6, ISBN-13 978-960-7478-26-9
• Η αυτοβιογραφία του φωτός, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2006, ISBN 960-524-207-9, ISBN-13 978-960-524-207-7
• Συνομιλίες με το φως, Ιανός 2009, ISBN 978-960-6882-01-2
• Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2012, ISBN 978-960-524-394-4

Επιπλέον, έχει συμμετάσχει στα συλλογικά έργα:

• Η μεταρρύθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου, Εκδόσεις Παπαζήση 2007, ISBN 978-960-02-2067-4
• Η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας: Η γλώσσα του σχολείου (εισήγηση), Ιανός 2012, ISBN 978-960-6882-50-0

Εμείς διαλέγουμε κάποιες σκέψεις του   από το κείμενό του “Η εξωγήινή μας μοναξιά” που αντικατοπτρίζουν και όλη του τη φιλοσοφία  γύρω από την εξωγήινη ζωή αλλά και τη στάση του ανθρώπου απέναντι στον πλανήτη γη και τη φύση:

“Η αναζήτηση της εξωγήινης ζωής απαντάται ήδη στους μύθους και τις δοξασίες του αρχαίου κόσμου. Αποκτά όμως ένα συγκροτημένο επιστημονικό περιεχόμενο μόνον τις τελευταίες δεκαετίες. Η εντυπωσιακή αυτή εξέλιξη οφείλεται σε δύο λόγους: Πρώτα στην πληρέστερη κατανόηση του φαινομένου της ζωής, και στις συνθήκες που απαιτεί η εμφάνισή του και δεύτερον, στον πλούτο των πληροφοριών γύρω από τα άστρα και τους πλανήτες, που συγκεντρώθηκαν χάρις στην ανθρώπινη διάνοια και τις απίστευτες τεχνολογικές εξελίξεις της εποχής. Έτσι, επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια, αλλά και ειδικές αποστολές, αναζητούν ίχνη ζωής στους κοντινούς μας πλανήτες και στον διαστρικό κόσμο, ενώ η ελπίδα να συλληφθούν σήματα από μια εξωγήινη νοημοσύνη διεγείρει πάντοτε το ανθρώπινο ενδιαφέρον.

Υπάρχει λοιπόν μια αυξανόμενη αισιοδοξία ότι κάπου, κάποια στιγμή, θα επιβεβαιωθεί πως το φαινόμενο της ζωής δεν είναι αποκλειστικό φαινόμενο του πλανήτη μας. Από το σημείο όμως αυτό μέχρι τον εντοπισμό και την επικοινωνία μας με κάποιο είδος νοημοσύνης, που διαβιεί στο αχανές Σύμπαν, ορθώνονται αξεπέραστα εμπόδια. Είμαστε λοιπόν καταδικασμένοι στην εξωγήινη μοναξιά μας. Η μόνη βεβαιότητα είναι ότι η ζωή, σε ποικίλες της μορφές, ανθίζει πάντοτε στην Γη, και μας περιμένει. Αν, όσο είναι ακόμα καιρός, τείνουμε το χέρι προς την ζωή αυτή, το φυτικό και ζωϊκό της θαύμα, τον Άλλο και τους άλλους, ίσως αισθανθούμε πιο άξιοι κάτοικοι του περιούσιου πλανήτη μας. Ανάμεσα στα πολλά μηνύματα που στέλνουμε στο Σύμπαν, αυτό θα είναι το πιο ευδιάκριτο, ίσως όμως και το πιο ανεκτίμητο”.