Κάπου ώπα με τις διαμαρτυρίες !

Κάπου ώπα με τις διαμαρτυρίες !

Εντάξει, να τα ρίχνουμε σε «άρχοντες» της αυτοδιοίκησης για καθυστερήσεις και κακοτεχνίες σε έργα, για αθετήσεις πολιτικών δεσμεύσεων, ακόμη και για το δούλεμα που μας ρίχνουν, αλλά σε ότι αφορά στη νέα γέφυρα του Κοσμίου, κάπου ώπα δηλαδή. Ε, έργο είναι και μάλιστα το περίμεναν δεκαετίες οι Κοσμιώτες, δε θα έχει μια μικρή καθυστέρηση; Έτσι πατ κιουτ νομίζετε πως χτίζεται μια γέφυρα; Στο φωτογραφικό κολάζ η απόδειξη των λεγόμενων του Ποπολάρου. Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ, Κρεμαστή γέφυρα στο Σαν Φρανσίσκο, τέσσερα χρόνια την έχτιζαν, από 5 Ιανουαρίου 1933 ως 19 Απριλίου 1937. Η γέφυρα του Πύργου ή «Τάουερ Μπριτζ», η οποία βρίσκεται στο Λονδίνο και κτίστηκε μεταξύ 1886 και 1894. Αμ η Γέφυρα του Μπρούκλιν, από το 1870 ως το 1883. Και στην Ελλάδα όμως, η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, γνωστή επίσημα ως Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης», ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1997 και ολοκληρώθηκε το 2004. Και αν δεν πειστήκατε, τι να πούμε για το γεφύρι της Άρτας, το οποίο «Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν»… Ώσπου,  σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, «ένα πτηνό με ανθρώπινη φωνή γνωστοποίησε πως για να στεριώσει η γέφυρα απαιτείται η ανθρωποθυσία της συζύγου του πρωτομάστορα». Το οποίο και έγινε με κατάρες που καταλήγουν σε ευχές. Ε, δεν θέτε να κάνουμε ανθρωποθυσίες για να τελειώνουν γρήγορα τα έργα… Για αυτό, υπομονή, ή ανοχή που είναι η ικανότητα να υπομένει κάποιος δύσκολες συνθήκες, ανοχή στην πρόκληση χωρίς απάντηση με ασέβεια-θυμό την επιμονή για την επίτευξη στόχων και την παρέλευση του χρόνου.

Και στην συντήρηση υστερούμε

Προ μηνών είχαμε σχολιάσει την αδυναμία του νεοέλληνα να κάνει φινίρισμα στα έργα που υλοποιούνται, δηλαδή στο τελικό στάδιο της κατασκευής του. Ωστόσο, δεν υστερούμε μόνον σε αυτό. Και στην συντήρηση δεν τα πάμε καλά. Να, για παράδειγμα οι πινακίδες που δείχνουν κατεύθυνση οδική, μπροστά στην Εθνική. Φταίει και ο ήλιος, αλλά μετά από δεκαετίες, το φταίξιμο είναι ανθρώπινο. Και δεν είναι μόνο αυτές, δύσκολα να βρεις πινακίδα χωρίς χαρακιές, χωρίς αυτοκόλλητα, χωρίς γραψίματα. Ακόμη και πινακίδες κρυμμένες πίσω από φυλλωσιές, ή και ριγμένες από ατύχημα ή τον αέρα. Είναι όπως με τις διαγραμμίσεις, οι οποίες αν δεν φαίνονται, ο δρόμος δείχνει παραβεβλημένος. Το ίδιο με τις πινακίδες σήμανσης και ας λέει από την πίσω μεριά τους πως η φθορά τους τιμωρείται. Ίσως θα έπρεπε να λέει, ο νόμος, πως τιμωρείτε και η μη συντήρηση τους. Αλλά και πάλι, επί ματαίω, βεβαίως βεβαίως.

Δημιουργούμε μια εκπαιδευτική φούσκα

Τελικά 4 ιδιωτικά ΑΕΙ πήραν άδεια για να λειτουργήσουν ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων και σύμφωνα με πληροφορίες, στα παραρτήματα που έχουν λάβει πιστοποίηση περιλαμβάνονται 2 Ιατρικές Σχολές, 2 Νομικές, 4 Τμήματα Ψυχολογίας,  3 Πληροφορικής και 2 Διοίκησης Επιχειρήσεων. Ε, ναι, καθότι έχουμε έλλειψη από γιατρούς, από δικηγόρους τι να λέμε τώρα, ενώ οι ψυχολόγοι προδήλως χρειάζονται με τόσες ψυχικές διαταραχές που μας κατατρέχουν. Όσο για την διοίκηση επιχειρήσεων, με τόσα καφέ και φαγάδικα που ανοίγουν καθημερινά, θα την χρειαστούμε την ειδικότητα. Τα ιδιωτικά ΑΕΙ είναι σαν τις ιδιωτικές σχολές δημοσιογραφίας από την ανάποδη. Καθότι από εκεί βγαίνουν κουβαλητές μικροφώνου ελάχιστα αμειβόμενοι, ενώ από τα ιδιωτικά ΑΕΙ, θα βγαίνουν υψηλά αμειβόμενοι γόνοι, χωρίς να κάνουν το παραμικρό. Δημιουργούμε μια εκπαιδευτική φούσκα, για να πλουτίσουν πωλητές εκπαίδευσης και να γράφει κάποιος το όνομα του και να συμπληρώνει 2-3 πτυχία και διδακτορικά.

Δεν είναι άδεια, είναι παρηκμασμένη

Και στο σημείο αυτό να θυμίσουμε ή καλύτερα να σημειώσουμε, πως η πλατεία της Κομοτηνής, παλιά παλιά, γέμιζε από εμπορική δραστηριότητα της τότε εποχής. Η βόλτα των κομοτηναίων τότε που η πόλη ήταν αστικός οικισμός, έστω και με φτωχαδάκια κατοίκους, γινόταν στην Βενιζέλου. Αργότερα, η βουλγαρική τύπου πλατεία συγκέντρωσε την δραστηριότητα καφέ, φαγητού, εμπορίου και έγινε πανάκριβη, ώσπου άρχισαν να ανοίγουν μαγαζιά και σε άλλα μέρη, λόγω κόστους ενοικίου. Από την Βενιζέλου η βόλτα, αυξανόμενου του πληθυσμού, πέρασε στην οβάλ πλατεία, όπου τον γύρω έκαναν με αυτοκίνητο και νεόνυμφοι, αλλά και βόλευε την κυκλοφορία της πόλης, ενώ αν αγόραζες καινούριο αυτοκίνητο, τον έκανες τον γύρο της πλατείας για να το δείξεις. Από κάποια στιγμή και μετά, με την φιλοσοφία της ζωής στο χωριό να περνά στην πόλη, χάθηκε η μπάλα, με αποτέλεσμα σήμερα, αν λείπουν τραπεζοκαθίσματα από την πλατεία, να την χαρακτηρίζουμε άδεια την Κομοτηνή. Ενώ το σωστό θα ήταν να την λέμε παρηκμασμένη πόλη, κάτι που κατάφεραν οι …σωτήρες της.

Ένα δυστοπικό τουριστικό μέλλον

Κάθε τουριστικό νησί ή τουριστικός τόπος και 1-2 σουπερμάρκετ με φούρνο, τα διόδια στα ύψη όπως και τα καύσιμα, τα ακτοπλοϊκά ακόμη ψηλότερα, οι ταβέρνες στα τουριστικά μέρη ψυχορραγούν και κλείνουν, οι μόνιμοι κάτοικοι ζουν στις πόλεις και επιστρέφουν μόνο για να λειτουργήσουν καταλύματα, μπιτσόμπαρα ή να εργαστούν σεζόν, απομένουν τα μεγάλα ξενοδοχεία all-inclusive. Ο Έλληνας πλεμπαίος διακοπές στο σπίτι και το πολύ μια βόλτα στην κοντινή παραλία. Πόσο μακρινό είναι αυτό το μέλλον; Ε, μα, ήδη το βλέπουμε. Προσοχή, τουρισμός δεν είναι οι κάτοικοι χωριών που ζουν Αθήνα, έχουν πατρικό στο χωριό και επιστρέφουν εκεί καλοκαίρι ή σε γιορτές.

Αφού δεν έχουμε εμείς, πάμε ΔΕΘ

Εντωμεταξύ, επειδή εμείς δεν έχουμε έκθεση να επιδειχθούμε, θα πάμε, όσοι το θέλουν, στην ΔΕΘ. Ε, όλο και θα περάσει κάνας υπουργός, κάνα μεγαλοστέλεχος, θα βγούμε φωτογραφίες, θα πούμε και ότι προβάλαμε τα αιτήματα του τόπου, θα τους τρίξουμε και τα δόντια και θα επιστρέψουμε με τον στόχο να έχει επιτευχθεί. Ποιον στόχο; Αυτόν που θέλει τον τόπο στην απομόνωση, στην αποανάπτυξη και ότι άλλο καταλαβαίνετε με το στερητικό –α μπροστά. Αν και κάτι φάνηκε να κινήθηκε, έκθεση στην Κομοτηνή δεν προβλέπετε να αποκτήσουμε ξανά. Αλλά και να κάνουμε, τι θα εκθέσουμε;

Πάμε για καυτό δημοσιογραφικό χειμώνα

Τώρα, δεν ξέρω αν σας έλειψε ο Ποπολάρος, αλλά είναι πάλι εδώ! Θα τον διαβάζετε, θέτε δεν θέτε, μια φορά την εβδομάδα από την Θρακική Αγορά και ιντερνετικά στην σελίδα του facebook.com/PopolarosKomotineos ή και όπου αλλού αναδημοσιεύεται. Και να το πούμε για ακόμη μια φορά. Δημοσιογραφία είναι να ελέγχεις, να κεντρίζεις την εξουσία, να ασκείς κριτική, να δίνεις και θετικά στοιχεία αντιπροσφοράς. Όλα τα άλλα, είναι δημόσιες σχέσεις.