ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ : «Η ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΑΡΩΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ : «Η ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ κάνει λόγο ἡ σημερινή Εὐαγγελικὴ περικοπὴ μὲ τὸ λιτότερο, ἀλλὰ συνταρακτικότερο τρόπο, τὴν Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Πάνω στόν Σταυρό γράφηκε ἀνεξίτηλα ἡ μυστική εἰκόνα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιά ἕνα μέγεθος ἀγάπης ἀπροσμέτρητο, γιὰ ἕνα δῶρο ἀνυπέρβλητο, γιὰ ἕνα γεγονὸς ποὺ οἱ συνέπειές του ἁπλώθηκαν σέ ἀσύλληπτες διαστάσεις στὸ σύμπαν. «Διότι τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο, ὥστε ἔδωσε τὸν Υἱὸ του τὸν μονογενῆ, γιὰ νὰ μὴ χαθεῖ ὅποιος πιστεύει εἰς αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχει ζωὴ αἰώνιο».

Κατὰ καιροὺς οἱ ἄνθρωποι παρουσιάζουν ἕνα Θεὸ Πατέρα αὐστηρό, ἀπαιτητικό, ὅλο «νόμους» κι ἀπαγορεύσεις, ποὺ χρειάσθηκε νὰ ἐξευμενισθεῖ μέ τή σταυρική θυσία τοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ συγχώρησει τὴν ἀνθρωπότητα. Ἀλλὰ αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ νομικίστικες «διευκρινήσεις» δὲν συμφωνοῦν μὲ τὸ πρόσωπο τοῦ Θεοῦ ποὺ μᾶς τό ἀποκάλυψε ὁ Χριστός. Ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο, γεμάτος εὐσπλαχνία καί ὑπομονή.  Ἡ ἀγάπη τοῦ Πατρός γίνεται ἀδιάκοπο γεγονός μέσα στήν Ἱστορία μέ τήν μοναδική προσφορά τοῦ Υἱοῦ, μέ τήν συνεχή ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μεταγγίζει τήν θεία χάρη σέ κάθε ἀνθρώπινο πρόσωπο.

Αὐτή ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν περιορίζεται σ’ ἕνα λαό, σ’ ἔνα τόπο. Ἀπλώνεται χωρίς περιορισμούς στόν κόσμο, σ’ ὅλη τήν κτίση.  Ἀγκαλιάζει ὅ,τι ὑπάρχει, δίνοντας ὅτι ἔχει. Τό ὑπέροχο ἀλλά εὐθυνοφόρο προνόμιο τῆς ἐλευθερίας προσφέρει στήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη δύο δυνατότητες: τήν ἀπώλεια καί τήν ζωή.  Σκοπός τοῦ Θεοῦ εἶναι νά χαρίσει στό πλάσμα του ζωή, καί μάλιστα τήν αἰώνια.

Στὴν πρόσκληση γιὰ «αἰώνιο ζωή», τίθεται μόνο ἕνας ὅρος: «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν…», ἡ πίστη στὸν Χριστό. Αὐτὸ σημαίνει κάτι πολὺ βαθύτερο ἀπὸ τὴν ἀόριστη «πίστη σὲ μιά ἀνωτέρα δύναμη», ποὺ ἐπικαλοῦνται κατὰ καιροὺς μερικοί.  Σημαίνει ἀκράδαντη βεβαιότητα ὅτι ὁ Ἰησοῦς μᾶς εἶπε τήν ἀπόλυτη ἀλήθεια σχετικά μέ τό μυστήριο τοῦ Θεοῦ.  Ὅτι ὁ Θεὸς δὲν εἶναι ἕνα ἀφηρημένο ἀόριστο «Ὑπέρτατο Ὄν», ἀλλὰ ὁ Κύριος τῆς κτίσεως καὶ τῆς ἱστορίας, ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ μέ ἀνυπέρβλητη γνώση καί σοφία μέσα στό σύμπαν. Ἀλλά τό «πᾶς πιστεύων εἰς αὐτόν» δέν περιορίζεται σέ μιά διανοητική κατάφαση, ἐκφράζεται μέ βουλητική προθυμία νά ἀκολουθήσουμε μέ ἐμπιστοσύνη τό πρότυπο ζωῆς πού Ἐκεῖνος ὁρίζει.  Δέν πρόκειται γιά μιά μηχανική ἐπανάληψη ἑνός ἀρχαίου «πιστεύω», ἀλλά γιά κάτι ὁλοζώντανο, σημερινό, γιά ἕναν τρόπο ζωῆς.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ